|
Autostrada A8 (Włochy)
Autostrada A8, Autostrada Jezior (wł. Autostrada dei Laghi) – łącząca Mediolan z Varese autostrada w północnych Włoszech. HistoriaBudowaInicjatorem budowy pierwszej w Europie autostrady był inż. Piero Puricceli, który chciał zbudować drogę przeznaczoną wyłącznie dla samochodów[1]. Wybrano Lombardię, aby połączyć przemysłowy Mediolan z włoskimi jeziorami. Komitet pod patronatem włoskiego Touring Clubu 11 marca 1921 roku podjął decyzję o przystąpieniu do budowy autostrady[1]. Koordynacją prac miała zająć się spółka Autostrade Societa Anonima[1]. Rząd włoski nie był jej udziałowcem, ale wsparł budowę udzielając pozwolenia na budowę, prawa wywłaszczania gruntów i zawarł umowę, że po 50 latach autostrada przejdzie na jego własność (z prawem wykupu w każdej chwili)[1]. 26 marca 1923 roku po wykupieniu lub wywłaszczeniu terenu pod budowę, pierwszą łopatę wbił Mussolini[1]. Budowa autostrady odbywała się na zasadzie robót publicznych i została zakończona w ciągu 500 dni. Jednego dnia na budowie pracowało około 4000 robotników[1]. Na jej trasie powstało 35 mostów oraz 71 wiaduktów, w tym wiadukt nad stacją Musocco, most na rzece Olona, tunel w Oligiete (70 m)[1]. NawierzchniaProblemem z którym musiała zmierzyć się budująca autostradę Societa Anonima Puricelli była nawierzchnia. Ponieważ brakowało doświadczenia w Europie skorzystano z doświadczeń amerykańskich. Jezdnie pokryto betonem w którego skład metra sześciennego weszło: 0,75 m² tłoczonego kamieni, o,50 m² piasku i 350 kg cementu[1]. Otwarcie21 września 1924 otwarto odcinek Mediolan-Varese (49 km). 28 czerwca 1925 odcinek Lainete-Como (25 km). W sierpniu 1925 odcinek Gallarete – Secto Calende (11km). Eksploatacja przed II wojnąNa trasie ustawiono budki dróżników, których zadaniem było: kierowanie ruchem na rozjazdach, nadzorowanie drogi, sprzedaż biletów, obsługiwanie stacji benzynowych itd. W każdej budce znajdował się skład części zapasowych, opon i kiszek oraz apteczka[1]. Na 150 m przed każdym rozjazdem umieszczono semafory:
Koniec i początek trasy oznaczał umieszczony w jej poprzek napis ALT. Przy każdym rozjeździe umieszczono napis Biforcazione (rozjazd) biały na czerwonym tle, który w nocy był oświetlony[1]. Aby pomóc kierowcom trzymać się prawej strony drogi wbudowano w środek jezdni białe linie, a aby nie wypadli z drogi podczas mgły po obu stronach jezdni umieszczono białe cementowe słupki[1]. Koszt przejazdu autostrad wynosił w 1929 roku:
Powrót był o 50% droższy. Dodatkowo kierowcy mogli wykupić książeczkę z 24 lub 50 kuponami na przejazd lub abonament na nieograniczoną liczbę przejazdów[1]. SzybkośćNie było ograniczenia szybkości, ale " kierowca w każdej chwili winien być panem szybkości swojego wozu i móc ja regulować". Przekroczenie tego przepisu było karane grzywną od 500 do 1000 lirów[1]. EksploatacjaTrasa, której operatorem jest spółka Autostrade per l'Italia, należy do najbardziej zatłoczonych dróg na Półwyspie Apenińskim[2]. Na odcinku ponad 20 km autostradą biegnie droga europejska E62, a na krótkim fragmencie w rejonie miasta Rho także trasa E35. Zobacz teżPrzypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg)
