|
Bitwa pod Ginietynami
Bitwa pod Ginietynami – bitwa stoczona 21 kwietnia 1863 roku podczas powstania styczniowego w okolicach miasta Ginietyny (obecnie Litwa, rejon poniewieski)[1]. Dowodzący oddziałem liczącym 300 ludzi Zygmunt Sierakowski obozował w Puszczy Rogowskiej[1]. Gdy dowiedział się o zbliżającym się oddziale rosyjskim majora Kawra (kilka kompanii piechoty, szwadron ułanów i kozacy), zorganizował pod Ginietynami zasadzkę[1]. Przednia straż rosyjska złożona z kozaków została przepuszczona, ale gdy pojawiła się jadąca na wozach piechota, powstańcy otworzyli ogień[1]. Piechota rosyjska aż sześć razy usiłowała przebić się przez prawe skrzydło, którym dowodził Antoni Mackiewicz, za każdym razem została jednak odrzucona przez kosynierów żmudzkich[1]. (Na lewym skrzydle strzelcami dowodził Bolesław Kołyszko.) Ostatecznie pobici Rosjanie stracili 40 osób, 60 rannych oraz broń wraz z wyposażeniem obozowym. Powstańcy stracili tylko 6 ludzi[1]. Walki pod Ginietynami zostały upamiętnione po 1990 r. na jednej z tablic na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem „GINIETYNIE 21 IV 1863”[1]. Przypisy |
||||||||||||||||||||||||||||||||
