|
Blohm & Voss Bv 138
Blohm & Voss Bv 138 Seedrache – niemiecka łódź latająca, używana w czasie II wojny światowej przez Luftwaffe jako główny morski samolot rozpoznawczy dalekiego zasięgu. Wybudowano łącznie 297 egzemplarzy w latach 1938–1943. Konstrukcja Bv 138 był górnopłatem napędzanym trzema silnikami, przy czym jeden z nich był (nietypowo dla konstrukcji niemieckich) umieszczony powyżej osi kadłuba napędzając czterołopatowe śmigło. Pozostałe dwa silniki, umieszczone były na skrzydłach i napędzały śmigła trójłopatowe. W wersjach prototypowych stosowano różne silniki o mocach od 650 do 1000 KM. W pierwszej wersji produkcyjnej BV 138 A-1 zastosowano silniki Jumo 205C o mocy maksymalnej 600 KM każdy, które od wersji BV 138 B-1zastąpiono dwusuwowymi wysokoprężnymi, 6-cylindrowymi silnikami Junkers Jumo 205D, o mocy 880 KM[1][2][3]. UżyciePierwsze użycie miało miejsce z trzema przedseryjnymi samolotami BV 138 A-01 do 03 do transportu żołnierzy podczas kampanii norweskiej. Przez resztę wojny BV 138 służył następnie jako samolot rozpoznawczy nad Morzem Północnym i Bałtyckim, a także nad kanałem La Manche i Oceanem Arktycznym. Niektóre BV 138 były również używane do trałowania min magnetycznych, gdzie silne pole magnetyczne generowane przez pierścień cewki zamontowany pod samolotem detonowało miny morskie wyposażone w zapalniki magnetyczne podczas niskiego lotu. Samoloty wyposażone w radar FuG 200 Hohentwiel były używane do zwalczania okrętów podwodnych. Silniki wysokoprężne dawały możliwość pobierania paliwa z niemieckich okrętów podwodnych, które wynurzyły się w umówionym miejscu daleko na Atlantyku. Skroplona woda w paliwie musiała zostać usunięta za pomocą specjalnego systemu, zanim mogła zostać wykorzystana przez silniki łodzi latającej[2]. 
Przypisy
Bibliografia / Źródła
Kontrola autorytatywna (rodzina statków powietrznych): |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
