|
Bohdan Lewandowski
Bohdan Lewandowski (ur. 29 czerwca 1926 w Ostrołęce[1], zm. 25 marca 2013[2]) – polski dyplomata, w latach 1960–1966 stały przedstawiciel PRL przy Organizacji Narodów Zjednoczonych, zastępca sekretarza generalnego ONZ w latach 1972–1983. ŻyciorysSyn nauczyciela z Ostrołęki. W 1944 roku ukończył I Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie[3]. W latach 1945–1948 był członkiem PPR, od 1948 roku należał do PZPR[4]. W 1946 zatrudniony w konsulacie PRL w Pittsburghu, następnie jako attaché konsularny w ambasadzie w Waszyngtonie. Po powrocie do MSZ specjalizował się w tematyce brytyjskiej i amerykańskiej. Współpracownik ministra Adama Rapackiego, propagował na forum międzynarodowym plan rozbrojeniowy Rapackiego. Po wydarzeniach marca 1968 zrezygnował wraz z Rapackim z pracy w MSZ i został doradcą ds. zagranicznych w KC PZPR. Po odejściu Gomułki od władzy został mianowany dyrektorem generalnym w MSZ. W 1972 na wniosek Kurta Waldheima, sekretarza generalnego ONZ, został jego zastępcą. Funkcję tę pełnił do 1983. 17 grudnia 1981 roku Bohdan Lewandowski, pozostający w kontakcie z wicepremierem PRL Mieczysławem Rakowskim, z inicjatywy Richarda Pipesa, doradcy prezydenta USA, spotkał się z papieżem Janem Pawłem II w Watykanie. Spotkanie miało na celu przekazanie informacji o sytuacji w Polsce po wprowadzeniu stanu wojennego Janowi Pawłowi II i politykom zachodnim. Jego efektem był list Jana Pawła II do Wojciecha Jaruzelskiego z dnia 18 grudnia 1981 roku, w którym papież apelował o "powrót do metod pokojowego dialogu" i "zakończenie stanu wojennego". Po negocjacjach przy Okrągłym Stole został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Odznaczenia
Wybrane publikacje
Przypisy
|
||||||||||||
