Bohdan Stetkiewicz

Bohdan Stetkiewicz
	; Kościesza
Rodzina	Stetkiewiczowie herbu Kościesza
Data śmierci	1651
Ojciec	Wilhelm Stetkiewicz
Matka	Anna z Ogińskich
Żona	Helena z Sołomereckich; Anna Frąckiewicz
Dzieci	Michał Włodzimierz; Helena; Anna (Suchodolska); Krystyna
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bohdan (Bogdan)^[a] Stetkiewicz^[b] (zm. 1651) – podkomorzy mścisławski (1630–1644), kasztelan mścisławski (1644–1646), kasztelan nowogródzki (1646–1651), działacz dyzunicki, mecenas prawosławny.

Życiorys

Pochodził z rodu Stetkiewiczów herbu Kościesza. Był synem podkomorzego bracławskiego^[c], Wilhelma i Anny z Ogińskich, córki Bogdana, podkomorzego trockiego^[1]. Jego wujem był Aleksander Ogiński.

Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 16 lipca 1632 roku^[2]. Poseł na sejm konwokacyjny 1632 roku z województwa mścisławskiego^[3]. Poseł na sejm zwyczajny 1635 roku^[4].

Podpisał pacta conventa Jana II Kazimierza Wazy w 1648 roku^[5]. Jako kasztelan nowogródzki bronił w 1648 r. Wielkiego Księstwa Litewskiego (dokładniej ziemi orszańskiej) przed Kozakami zaporoskimi, uprzednio wystawiwszy także własną chorągiew husarską^[1]. Natomiast jego jedyny syn Michał Włodzimierz przyłączył się do powstania Chmielnickiego, za co zapłacił utratą całego majątku. Podobnie powstańców poparł w 1655 r. Jerzy Stetkiewicz, bratanek Bohdana, a syn Krzysztofa^[6]^[7].

Bohdan Stetkiewicz i jego żona, Helena z Sołomereckich, znani byli z licznych fundacji i darowizn na rzecz prawosławia: monaster Wniebowstąpienia Pańskiego w Barkołabowie, monaster Świętego Ducha w Bujniczach, monaster Zaśnięcia Matki Bożej, kuteiński monaster Objawienia Pańskiego oraz drukarnia kuteińska w Orszy, monaster Świętego Ducha w Tupiczewszczyźnie^[8]^[9].

Potomstwo

Dzieci z małżeństwa z Heleną Sołomerecką^[1]

Michał Włodzimierz, późniejszy mnich prawosławny
Helena, żona Iwana Wyhowskiego
Anna (Suchodolska)

Dzieci z małżeństwa z Anną Frąckiewiczówną^[1]

Krystyna

Uwagi

↑ Występuje pod różnymi wersjami imienia: Bohdan, Bogdan, Teodor, także z dodatkiem otczestwa: Wilhelmowicz.
↑ Niekiedy też Stetkiewicz-Zawierski, od dóbr Zawierce.
↑ Tak w większości źródeł, może jednak chodzi o Brasław na dzisiejszej Białorusi, a nie o Bracław na Ukrainie.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Kasper Niesiecki: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J.. T. 8. Lipsk: 1841, s. 518–519.
↑ Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 352.
↑ Włodzimierz Kaczorowski, Sejmy konwokacyjny i elekcyjny w okresie bezkrólewia 1632 r., Opole 1986, s. 369.
↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 178.
↑ Porządek na seymie walnym elekcyey między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego aktu elekcyey należące, vchwalony y postanowiony roku Pańskiego M.DC.XLVIII, dnia VI października, s. 20.
↑ Tomasz Kempa: Kariery przedstawicieli prawosławnych rodów Ogińskich i Stetkiewiczów w XVII wieku. Podobieństwa i różnice awansu społecznego, ekonomicznego i politycznego. W: Władza i prestiż. Magnateria Rzeczypospolitej w XVI–XVIII wieku. Jerzy Urwanowicz (red.). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2003, s. 364–367. ISBN 978-83-89031-76-1.
↑ Oleg Łatyszonek: Od Rusinów Białych do Białorusinów: u źródeł białoruskiej idei narodowej. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2006, s. 186. ISBN 978-83-7431-120-5. [dostęp 2013-03-16].
↑ Antoni Mironowicz. Monastery diecezji białoruskiej. „Białoruskie Zeszyty Historyczne”. 29, 2008. Białystok: Białoruskie Towarzystwo Historyczne. ISSN 1232-7468.
↑ Piotr Chomik. Magnateria i szlachta Wielkiego Księstwa Litewskiego wobec kultu ikon Matki Bożej w wiekach XVI–XVIII. „Białoruskie Zeszyty Historyczne”. 19, 2003. Białystok: Białoruskie Towarzystwo Historyczne. ISSN 1232-7468.

[1] Występuje pod różnymi wersjami imienia: Bohdan, Bogdan, Teodor, także z dodatkiem otczestwa: Wilhelmowicz.

[2] Niekiedy też Stetkiewicz-Zawierski, od dóbr Zawierce.

[3] Tak w większości źródeł, może jednak chodzi o Brasław na dzisiejszej Białorusi, a nie o Bracław na Ukrainie.

[Niesiecki-4] Kasper Niesiecki: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J.. T. 8. Lipsk: 1841, s. 518–519.

[5] Volumina Legum, t. III, Petersburg 1859, s. 352.

[6] Włodzimierz Kaczorowski, Sejmy konwokacyjny i elekcyjny w okresie bezkrólewia 1632 r., Opole 1986, s. 369.

[7] Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 178.

[8] Porządek na seymie walnym elekcyey między Warszawą a Wolą przez opisane artykuły do samego aktu elekcyey należące, vchwalony y postanowiony roku Pańskiego M.DC.XLVIII, dnia VI października, s. 20.

[9] Tomasz Kempa: Kariery przedstawicieli prawosławnych rodów Ogińskich i Stetkiewiczów w XVII wieku. Podobieństwa i różnice awansu społecznego, ekonomicznego i politycznego. W: Władza i prestiż. Magnateria Rzeczypospolitej w XVI–XVIII wieku. Jerzy Urwanowicz (red.). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2003, s. 364–367. ISBN 978-83-89031-76-1.

[10] Oleg Łatyszonek: Od Rusinów Białych do Białorusinów: u źródeł białoruskiej idei narodowej. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2006, s. 186. ISBN 978-83-7431-120-5. [dostęp 2013-03-16].

[11] Antoni Mironowicz. Monastery diecezji białoruskiej. „Białoruskie Zeszyty Historyczne”. 29, 2008. Białystok: Białoruskie Towarzystwo Historyczne. ISSN 1232-7468.

[12] Piotr Chomik. Magnateria i szlachta Wielkiego Księstwa Litewskiego wobec kultu ikon Matki Bożej w wiekach XVI–XVIII. „Białoruskie Zeszyty Historyczne”. 19, 2003. Białystok: Białoruskie Towarzystwo Historyczne. ISSN 1232-7468.

[a]

[b]

[c]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Bohdan Stetkiewicz

Życiorys

Potomstwo

Uwagi

Przypisy

Portal di Ensiklopedia Dunia