|
Bohdan Urbanowicz
 Bohdan Tadeusz Urbanowicz (ur. 3 stycznia 1911 w Suwałkach, zm. 21 marca 1994 w Tauroszyszkach) – malarz, architekt, profesor ASP w Warszawie. ŻyciorysUrodził się 3 stycznia 1911 roku w Suwałkach, w rodzinie pochodzącej z Litwy. Był synem Tadeusza[1] (1883–1940) i Gustawy z Krzyżanowskich (1886–1967)[2]. W latach 1915–1918 jego rodzina przebywała na wygnaniu w Rosji. Uczęszczał do gimnazjum w Wilnie i gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie, które ukończył w 1929 roku[3][4]. Studia malarskie ukończył w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie; równolegle studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskiem. Brał udział w kampanii 1939 roku Został ranny pod Kockiem, odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Dostał się do niewoli niemieckiej. Od listopada 1939 był uwięziony w niemieckim obozie jenieckim w Norymberdze[5]. Na początku 1940 przeniesiono go do obozu w Laufen an der Salzach. Od marca 1940 do 26 kwietnia 1945 był więźniem niemieckiego Oflagu VII A Murnau[6]. W oflagu z Romanem Owidzkim i Bohdanem Bocianowskim prowadził kursy grafiki i malarstwa. Razem z astronomem Włodzimierzem Zonnem był współzałożycielem obozowych liceów ogólnokształcącego i matematyczno-przyrodniczego[7]. Po wojnie, w 1946 roku odnalazł i przywiózł do kraju z Zamku Fischhorn w Austrii zagrabione dzieła kultury polskiej[8]. Od 1946 do 1949 roku pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki, organizując szkolnictwo artystyczne. Był także pracownikiem naukowym w Instytucie Sztuki PAN. W latach 1950–1980 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie prowadził pracownię malarstwa. Urbanowicz sprawował również funkcje kierownika katedry i dziekana Wydziału Projektowania. Uprawiał malarstwo sztalugowe i ścienne (polichromia Starego Miasta w Warszawie). Opublikował szereg artykułów i esejów. Był członkiem międzynarodowych stowarzyszeń: AICA, CIE oraz członkiem honorowym AIAP. Brał udział w wystawach, konkursach krajowych i zagranicznych. Jego żoną była Maria (1913–1989), córka Władysława Skoczylasa, także malarka[2]. Mieli córkę Agnieszkę Urbanowicz-Czarnecką (malarkę) i syna Piotra Krzysztofa (architekta wnętrz)[9]. Zmarł 21 marca 1994 roku w Tauroszyszkach, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 251-5-26,27)[2]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||
