Borek Żukowy
Borek Żukowy, Żuków Borek (biał. Жукаў Барок, Żukau Barok; ros. Жуков Борок, Żukow Borok) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim, w sielsowiecie Szaszki, u ujścia Jaczonki do Niemna. Współcześnie w skład miejscowości wchodzą także dawne folwarki Byczkowszczyzna i Pawlukowszczyzna. HistoriaW Rzeczypospolitej Obojga Narodów leżał w województwie mińskim, w powiecie mińskim. W 1703 wybudowano tu cerkiew unicką (pod zaborami przejętą przez prawosławnych). Odpadł od Rzeczypospolitej w 1793, w wyniku II rozbioru. W XIX i w początkach XX w. wieś i majątek ziemski położone w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie mińskim, w gminie Zasule. Wieś znana była wówczas z znajdującej się tu przeprawy przez Niemen. W dwudziestoleciu międzywojennym Borek Żukowy, Byczkowszczyzna i Pawlukowszczyzna leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie stołpeckim[a], do 1 kwietnia 1927 w gminie Zasule[1], następnie w gminie Stołpce[2]. Demografia w 1921 przedstawiała się następująco:[1]
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi. Właściciele wsiBorek Żukowy był własnością Radziwiłłów, później w posagu Stefanii Radziwiłł przeszedł do Wittgensteinów, a następnie do księcia Hohenlohe[3].
Ludzie związani z miejscowością
Borek Żukowy w kulturzeO Borku Żukowym wspomina Władysław Syrokomla w Wędrówkach po moich niegdyś okolicach: wspomnienia, studja historyczne i ...[3]. Uwagi
Przypisy
Bibliografia
|