Boston terrier

Boston terrier

Inne nazwy	Boston Bull, Boston Bull & Terrier
Kraj patronacki	USA
Kraj pochodzenia	USA[1][2]
Wymiary
Wysokość	ok. 40 cm
Masa	Trzy klasy wagowe: lekka – do 6,8 kg[3] średnia – do 9,1 kg[3] ciężka – do 11,4 kg[3]
Klasyfikacja
FCI	Grupa IX, Sekcja 11 wzorzec nr 140
AKC	Non-sporting
ANKC	Grupa 7 (Non-Sporting)
CKC	Grupa 6 – Non-Sporting Dogs
KC(UK)	Utility
NZKC	Non-sporting
UKC	Grupa 8 – Companion Dog
Wzorce rasy
FCI AKC ANKC CKC KC(UK) NZKC UKC
Multimedia w Wikimedia Commons

Boston terrier – jedna z ras psów terrierowatych, należąca do grupy psów głównie do towarzystwa, zaklasyfikowana do sekcji małych psów molosowatych. Zgodnie z klasyfikacją amerykańską należy do grupy psów użytkowych^[4]. Nie podlega próbom pracy^[1].

W XIX wieku w Stanach Zjednoczonych były popularne walki psów, które specjalnie do tych celów hodowano i selekcjonowano. Szukając lepszych psów bojowych robotnicy z Bostonu krzyżowali angielskie buldogi bojowe z białymi terierami angielskimi, które obecnie są rasą wymarłą. Później do hodowli bostonów dodano jeszcze domieszkę krwi buldogów francuskich. Rasa uznana została przez Amerykański Związek Kynologiczny w 1893 roku^[3].

Umaszczenie pręgowane, czarne lub focze z białymi zaznaczeniami. Delikatny, krótki włos łatwy do pielęgnacji. W Stanach występują również osobniki o kolorze czerwonym (red), niebiesko-szarym (blue) oraz kremowym (cream), jednak jest to odstępstwo od wzorca, nie akceptowane w Polsce^[5].

Najważniejszą rzeczą w umaszczeniu u boston terrierów są charakterystyczne znaczenia na pysku i biały szal wokół szyi.

Łatwo adaptuje się do zmieniających warunków otoczenia, towarzyski i tolerancyjny wobec dzieci (o ile nie są zbyt napastliwe). Czujny, bez nadmiernej skłonności do szczekania, przywiązuje się do swych domowników, lecz jest psem jednego właściciela – jest jemu bezgranicznie oddany.

Pies towarzyszący i reprezentacyjny.

Sierść jest łatwa w pielęgnacji, wystarczy czesać ją raz na tydzień. Należy pamiętać o regularnym czyszczeniu wnętrza uszu i wycieraniu wilgotnym wacikiem kącików oczu. Najbardziej typowe dla rasy dolegliwości to brachycefalia, owrzodzenia rogówki, trudności przy porodzie^[6], problemy z sercem, guzy skóry^[7], zwichnięcie rzepki kolanowej, nadmierne zwężenie nozdrzy i kichanie wsteczne. Długość życia: 13 do 15 lat^[8].

Dziś ta rasa jest popularniejsza w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, skąd importuje się osobniki, aby odświeżyć hodowle w Europie.

Zobacz hasło boston terier w Wikisłowniku

• Alderton D., Wybierz psa dla siebie, P. Kozłowski (tłum.), Warszawa: Muza SA, 2011, ISBN 978-83-7495-982-7,

• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce
• Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 89. ISBN 83-7073-122-8.
• Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4. Brak numerów stron w książce
• [Redaktor wydania oryginalnego: Paul McGreevy]: Pies: poradnik dla miłośników. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2006. ISBN 83-7319-904-7.
• Izabela Przeczek, Psy rasowe. Pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.
• David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7. Brak numerów stron w książce