|
Bronisław Lubicz-Nycz
Bronisław Lubicz-Nycz (ur. 5 marca 1906 w Brzezowcu, zm. 6 sierpnia 1981 w Warszawie) – polski aktor, nauczyciel, żołnierz podziemia[1]. ŻyciorysSyn Henryka i Konstancji z Borkowskich. Młodszy brat Leszka[1]. Naukę w gimnazjum klasycznym w Nowym Sączu odbył w latach 1916–1924. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim i w sezonie 1925/26 był słuchaczem Instytutu Reduty w Warszawie, następnie z zespołem Reduty przeniósł się do Wilna, gdzie uczestniczył w jej pracach jako aktor i inspicjent. Brał udział w objazdach Reduty. Po uzyskaniu w roku 1928 absolutorium Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego otrzymał posadę nauczyciela w miejscowości Leśna Podlaska. Po wybuchu II wojny światowej działał w konspiracji, od 1940 roku żołnierz Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej, ps. Leszek. W 1944 był adiutantem dowódcy batalionu Kiliński[1]. Brał udział w powstaniu warszawskim podczas którego został ciężko ranny[1]. Trafił do niewoli niemieckiej i został osadzony w Stalagu IV-B Mühlberg, następnie przeniesiony do Stalagu XI B Fallingbostel. Uwolniony przez zachodnich aliantów wrócił do Warszawy jesienią 1945 roku, gdzie rozpoczął pracę w Ludowym Instytucie Oświaty i Kultury. Po jego likwidacji przez władze, zainicjował powołanie w roku 1949 Instytutu Wydawniczego „Sztuka”. Po wojnie był działaczem kultury, publicystą, pedagogiem, organizatorem i współtwórcą ruchu teatrów ludowych i aktywistą Towarzystwa Kultury Teatralnej, jego prezesem, członkiem prezydium ZG i członkiem honorowym. Był współredaktorem Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN i Słownika Języka Polskiego[1]. Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 10-1-28)[2]. .JPG) Publikacje
Ordery i odznaczenia
Przypisy
|
||||||||||||||||||||
