Podobnie jak rok wcześniej, każda z drużyn – Ontario Blues[1], Prairie Wolf Pack[2], Atlantic Rock[3] i BC Bears, która powróciła do zawodów w miejsce Pacific Tyee[4] – rozgrywała dwumecze z zespołem z własnej dywizji oraz z jedną z drużyn z drugiej dywizji, a także jedno spotkanie z pozostałym uczestnikiem mistrzostw[5]. Za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwało odpowiednio cztery, dwa i zero punktów, punkt bonusowy można było otrzymać za zdobycie przynajmniej czterech przyłożeń lub też za przegraną nie więcej niż siedmioma punktami[6].
Drużyna Ontario Blues trzeci tytuł z rzędu zapewniła sobie na kolejkę przed zakończeniem rozgrywek[7], zaś wygrywając ostatni mecz dodatkowo została pierwszym w historii tych rozgrywek niepokonanym zespołem[8].
