|
Carin II – statek niemiecki zwodowany w 1937 roku.
Historia
Statek został podarowany w 1937 roku przez koncerny motoryzacyjne marszałkowi Rzeszy Hermannowi Göringowi[1]. Po wojnie zdobyty przez Brytyjczyków jacht stał się okrętem flagowym Flotylli Królewskiej Marynarki Wojennej na Renie i statkiem wycieczkowym brytyjskiej rodziny królewskiej[2]. W 1951 roku został przemianowany na „Prince Charles”[3]. Jacht w 1960 roku został zwrócony Emmie Göring, wdowie po marszałku[4]. Jednak w późniejszym okresie został sprzedany drukarzowi z Bonn[5]. Wówczas został przemianowany na „Theresia” i udostępniony środowisku studenckiemu w Bonn jako miejsce konferencji[6]. Statek w 1973 zakupił Gerd Heidemann, dziennikarz Sterna i kolekcjoner pamiątek z czasów hitlerowskich[7]. Został odbudowany przez dziennikarza[8]. Kadłub wykonano z drewna tekowego, natomiast salon z orzecha kaukaskiego[6]. Na pokładzie statku spotykał się m.in. z dawnymi funkcjonariuszami nazistowskimi[9]. Jednak dziennikarz był mocno zadłużony po zakupie jachtu[10]. W celu pokrycia zadłużenia sprzedał dom[11]. Na początku 1985 roku Deutsche Bank zajął statek, ponieważ dziennikarz nie spłacił pożyczki, która została zaciągnięta na renowację[1]. Egipski agent naftowy Mustafa Karim nabył statek na aukcji w 1988 roku[12].
Przypisy
- ↑ a b Schatzsucher und Jäger in der Schorfheide, [w:] VolkerV. Knopf VolkerV., StefanS. Martens StefanS., Görings Reich: Selbstinszenierungen in Carinhall, Melsungen: Neumann-Neudamm Melsungen, 2012, s. 175, ISBN 978-3-7888-1513-4, OCLC 809373538 (niem.).
- ↑ MichaelM. Jeismann MichaelM., Carin II [online], Frankfurter Allgemeine Zeitung, 25 kwietnia 2003 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ AnkeA. Strotmann AnkeA., Prinz Charles liebte die Kombüse [online], Westdeutsche Zeitung, 12 listopada 2018 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ FlorianF. Ganswind FlorianF., Ein Stück Obersalzberg in Horb [online], Schwarzwälder Bote, 21 października 2016 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ SüddeutscheS. Zeitung SüddeutscheS., Der Fluch der Göring-Yacht [online], Süddeutsche Zeitung, 17 maja 2010 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ a b DerD. Spiegel DerD., Jagdsitz an Deck, Der Spiegel, 18 września 1978 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ RobertR. Harris RobertR., Selling Hitler: The Story of the Hitler Diaries, Londyn: Arrow, 2009, ISBN 978-0-09-979151-5, OCLC 605362281 (ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ DerD. Spiegel DerD., Wie von selbst Wo sind sie geblieben, die neun Millionen Mark für die gefälschten Hitler-Tagebücher?, Der Spiegel, 16 kwietnia 1984 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ PeterP. Wyden PeterP., The Hitler Virus: The Insidious Legacy of Adolph Hitler, Nowy Jork: Arcade Publishing, 2012, ISBN 978-1-61145-322-5 (ang.). Brak numerów stron w książce
- ↑ DagmarD. Günther DagmarD., Für 9,3 Millionen Mark die Geschichte neu schreiben [online], Vorwärts, 10 kwietnia 2008 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ DerD. Spiegel DerD., Wühlmaus im Sumpf [online], Der Spiegel, 22 kwietnia 2008 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
- ↑ DieterD. Bednarz DieterD., VolkhardV. Windfuhr VolkhardV., Schwimmende Laube [online], Der Spiegel, 5 stycznia 2004 [dostęp 2020-12-12] (niem.).
|
