Caritas Romana

Caritas Romana (pol. Miłosierdzie rzymskie, także jako Cymon i Pero) – historia kobiety Pero, która potajemnie karmiła piersią własnego ojca Cymona po tym, jak został on skazany na śmierć przez zagłodzenie. Po odkryciu poświęcenia córki Cymon został ułaskawiony^[1].

Historia opisana została w dziele rzymskiego pisarza z I wieku n.e. Valeriusa Maximusa, Factorum dictorumque memorabilum, libri IX. Legenda pochodzi ze wcześniejszych źródeł hellenistycznych i była często przedstawiana na freskach z czasów rzymskich.

Stała się również bezpośrednią lub pośrednią (poprzez oddziaływanie kolejnych utworów) inspiracją wielu późniejszych dzieł sztuki, w tym rzeźb i obrazów, m.in. kilku obrazów Rubensa, a także twórców takich jak Caravaggio, Dirck van Baburen, Charles Mellin, Bernardino Luini, Giovanni Antonio Pellegrini, Jan Janssens, Jean-Baptiste Greuze, Matthias Meyvogel, Giovanni Antonio Galli, Carlo Francesco Nuvolone, Johann Zoffany.