|
Carlos Seixas
José António Carlos de Seixas (ur. 11 czerwca 1704, zm. 25 sierpnia 1742) – portugalski kompozytor, syn organisty katedralnego, Francisco Nunes Vaz, oraz Marceliny Nunes. ŻyciorysCarlos Seixas urodził się w Coimbrze. Jako organista zastąpił ojca w roku 1718 w wieku czternastu lat, a dwa lata później przeniósł się do Lizbony, gdzie udzielał lekcji gry na klawesynie i spotkał Domenico Scarlattiego, który przebywał w Portugalii w latach 1721–1728. Twierdzi się, że kiedy syn króla, Dom António, prosił Scarlattiego, by udzielał Seixasowi lekcji gry na klawesynie, Scarlatti odpowiedział, że to on powinien pobierać lekcje u Seixasa. Seixas został później organistą w kaplicy dworskiej i w katedrze w Lizbonie, a także kompozytorem nadwornym. W 1738 otrzymał tytuł szlachecki od Jana V Portugalskiego. Zmarł w Lizbonie w 1742. Carlos Seixas był jednym z największych kompozytorów portugalskich, piszących na instrumenty klawiszowe. Jego styl był naśladowany przez jakiś czas po jego śmierci. Na jego twórczość wpłynął niemiecki Empfindsamer Stil (dosłownie „styl sentymentalny”). Dokonuje się w niej ewolucja dwuczęściowej formy sonaty barokowej do trójstronnej struktury, która wyprzedza klasyczną formę sonatową. Wiele z jego utworów zostało zniszczonych w czasie trzęsienia ziemi, które dotknęło Lizbonę w 1755 roku. Zachowały się tylko trzy utwory orkiestrowe i około 100 sonat klawesynowych, a także kilka utworów chóralnych do użytku liturgicznego (znacznie bardziej konserwatywnych niż można by oczekiwać na podstawie jego muzyki instrumentalnej). Macario Santiago Kastner opublikował zbiory sonat w serii Portugaliae Musica. Zachowane utworyMuzyka sakralna:
Muzyka instrumentalna:
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Nagrania
Kontrola autorytatywna (osoba):
|
||||||||||
