|
Casimiro de Oliveira
Casimiro de Oliveira (ur. 8 września 1907 w Porto, zm. 22 listopada 1970 tamże) – portugalski kierowca wyścigowy. Życiorys Był bratem Manoela. Ściganie rozpoczął przed II wojną światową, początkowo startując z bratem. W 1937 roku wygrał SS Jaguarem 100 zawody na torze Vila Real, pokonując m.in. Tazio Nuvolariego i Rudolfa Hasse. W 1938 roku na prośbę Bugatti wziął udział w Grand Prix Rio de Janeiro, gdzie zajął piąte miejsce[1]. Po wojnie powrócił do ścigania, koncentrując się na rywalizacji samochodami sportowymi. W 1950 roku startował Allardem J2, zajmując drugie miejsce w Vila Real, za Piero Carinim. Rok później ścigał się Ferrari 340 America. Zajął wtedy trzecie miejsce w Vila Real, a także wygrał Grand Prix Portugalii, w którym uczestniczyli m.in. Carini, Eugenio Castellotti, Charles Pozzi, Duncan Hamilton i Felice Bonetto. W 1952 roku zmienił samochód na Ferrari 225 S. Wygrał nim zawody na Vila Real i Vila do Conde, a w Grand Prix Portugalii na torze Porto był drugi, ulegając jedynie Castellottiemu. Rok 1953 to starty Ferrari 250 MM, którym wygrał zawody Coppa d'Oro di Sicilia na torze Syrakuzy i zajął drugie miejsce w Porto. W 1954 roku nastąpiła kolejna zmiana samochodu, na Ferrari 375 MM. Najlepszym rezultatem de Oliveiry było zwycięstwo w wyścigu Hedemoraloppet na szwedzkim torze Hedemora, zajął ponadto siódmą pozycję w wyścigu Skarpnäcksloppet. W roku 1955 używał takich pojazdów, jak Ferrari 750 Monza i OSCA MT4[2]. W 1958 roku zgłosił się do Grand Prix Portugalii Formuły 1 wynajętym Maserati 250F. De Oliveira wycofał się po przedwstępnym teście i zakończył karierę sportową. Następnie zarządzał rodzinnym majątkiem[1]. Wyniki w Formule 1
Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
