|
Cathy Overton-Clapham
Cathy Overton-Clapham (ur. 19 lipca 1969 w Winnipeg) – kanadyjska curlerka, mistrzyni świata z 2008, pięciokrotna mistrzyni kraju. Do sezonu 2009/2010 była wicekapitanem i trzecią w zespole Jennifer Jones. W 1989 Overton-Clapham poprowadziła drużynę Manitoby do mistrzostwa Kanady juniorów i reprezentowała kraj na MŚJ 1990. Turniej w Portage la Prairie zakończyła zdobyciem brązowego medalu. Rok później, jako trzecia u Kathie Allardyce, po raz pierwszy zakwalifikowała się do Tournament of Hearts. Ekipa Allardyce uplasowała się na 8. miejscu[1]. Do zawodów tej rangi powróciła w 1995 wraz z zespołem Connie Laliberte. Manitoba dotarła do finału i pokonała tam Albertę (Cathy Borst) 6:5[2]. Kanadyjki zdobyły srebrne medale MŚ 1995, w ostatnim meczu uległy Szwedkom (Elisabet Gustafson) 5:6. Następny występ w rozgrywkach krajowych jako Team Canada Overton-Clapham zakończyła w półfinale, gdzie została pokonana 6:5 przez Otario (Marilyn Bodogh)[3]. Na tym samym miejscu kończyła swoje dwa późniejsze występy, w 1999 Manitoba przegrała z Kanadą (Cathy Borst) 4:10[4], a w 2000 z Kolumbią Brytyjską (Kelley Law) 6:7[5]. W sezonie 2000/2001 stworzyła własną drużynę, z którą doszła do finału prowincji 2003, gdzie przegrała na rzecz Barb Spencer. Rok później Overton-Clapham dołączyła do zespołu Jennifer Jones. Z nowym składem zdobyła swoje drugie mistrzostwo kraju pokonując w finale Jenn Hannę z Ontario 8:6. W MŚ Kanada przegrała mecz o brąz. Późniejszy występ Overton-Clapham w Scotties Tournament of Hearts 2006 zakończył się zajęciem 2. miejsca. Po roku reprezentacja Manitoby pokonana przez Kelly Scott odpadła w półfinale. Rywalizacja w mistrzostwach Kanady w latach 2008–2010 kończyła się triumfami Jones. Zespół z Winnipeg pokonał w finałach Shannon Kleibrink, Marlę Mallett i Kathy O’Rourke. W trzech następnych występach Kanadyjki kwalifikowały się do play-offów. W 2008 przegrały pierwszy mecz z Chinkami (Wang Bingyu) 5:7, jednak po wygranym półfinale (9:8 przeciwko Moe Meguro) w meczu finałowym Jones zrewanżowała się Azjatkom, wynikiem 7:4 Cathy Overton-Clapham zdobyła swój pierwszy tytuł mistrzyni świata. W 2009 Kanadyjki zajęły 4. miejsce przegrywając dwa mecze w fazie zasadniczej. Gdy w 2010 ponownie były gospodyniami przegrały 6:3 górny mecz przeciwko Niemkom (Andrea Schöpp) i 4:10 półfinał ze Szkotkami (Eve Muirhead). W mecz u o brązowy medal ekipa kanadyjska zwyciężyła nad Cecilią Östlund ze Szwecji. 22 kwietnia 2010, po zakończeniu sezonu, pozostałe zawodniczki z drużyny Jones ogłosiły, że Overton-Clapham w następnym sezonie nie będzie z nimi grać. Pozycję trzeciej zajęła Kaitlyn Lawes[6]. Cathy Overton-Clapham w sezonie 2010/2011 stworzyła swoją własną drużynę i wygrała Manitoba Scotties Tournament of Hearts 2011 pokonując w finale Chelsea Carey. Overton-Clapham z wysokimi wygranymi w World Curling Tour przed Mistrzostwami Kanady 2011 była wysoko notowana. Reprezentantki Manitoby wygrały jednak tylko 4 mecze i sklasyfikowano je na 9. miejscu. Podczas mistrzostw odbył się pierwszy mecz przeciwko Jennifer Jones, który Overton-Clapham wygrała 8:6. W sezonie 2013/2014 Cathy Overton-Clapham dołączyła do zespołu Crystal Webster, w którym grała na trzeciej pozycji. Overton-Clapham trzykrotnie (1997, 2005 i 2009) bez sukcesów startowała w Canadian Olympic Curling Trials. Zespoły, w których grała zajmowały 7. i dwa razy 6. lokatę. Należy do wąskiego grona osób, które 5 razy sięgnęły po mistrzostwo Kanady, oprócz niej są to: Joyce McKee, Mary Anne Arsenault, Nancy Delahunt, Kim Kelly[7]. Tylko Colleen Jones zdobyła ten tytuł w sześciu turniejach. Wielki Szlem
Nierozgrywane
Drużyna
Bibliografia
Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
