|
Chobienice
Chobienice (pol. hist. Chobienica[4], niem. Köbnitz) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wolsztyńskim, w gminie Siedlec[5]. HistoriaWieś historycznie należała do Wielkopolski, ma metrykę średniowieczną i jest notowana od XIV wieku. Po raz pierwszy wymieniona została w 1394 jako Chobenicz, 1397 Chobenicza, 1398 Chobenicze, 1403 Chobnicz, 1403 Chovenicze, 1404 Chovenicza, 1405 Chobenica, 1426 Chobyenicze, 1440 Chobyenicza, 1445 duplex Chobyenicze[4]. Tereny, na których leży miejscowość zasiedlone były jednak wcześniej. Archeolodzy odkryli w okolicy wsi grodzisko wklęsłe zamienione na stożkowate 1,5 km na wschód od Chobienic datowane szacunkowo na VII - połowę XIII wieku, a także prawdopodobne grodzisko stożkowate w dawnym parku dworskim na południe od Rowu Szarkowskiego, datowane na ok. połowy X-XI wiek oraz osadę na wyspie na jeziorze Chobienickim[4]. W 1405 miejscowość leżała w parafii Przeprostynia, a w 1435 w powiecie kościańskim Korony Królestwa Polskiego[4]. Miejscowość była wsią szlachecką należącą w XV wieku do lokalnej szlachty wielkopolskiej: Chobienickich, Oganków i Blosów herbu Wadwicz. Ze względu na prywatną własność była przedmiotem sprzedaży, zastawów i dziedziczenia w wyniku czego miała wielu właścicieli co odnotowało wiele historycznych dokumentów prawnych. W 1427 po odbytym procesie woźny sądowy wprowadził Jerzego Jurgę Jarogniewskiego syna Janusza i dziedzica Zakrzewa koło Zbąszynia w posiadanie części Chobienic, która należała do Jana Blosa. W 1434 Jurga za 200 grzywien kupił od Hanki żony Jana Ciesielskiego także inne części Chobienic. W 1435 kupił także od Hanki żony Andrzeja Konopki z Bukowca, za 200 grzywien 1/4 Chobienic i 1/4 Śniegoszewa. W latach 1467–72 właściciel wsi Filip Chobienicki z Chobienic zapisał swojej zonie Katarzynie po 200 grzywien posagu i wiana na połowie Chobienic należnej mu w działach z bratem. W 1469 Filip zapisał żonie Katarzynie po 150 grzywien posagu i wiana na połowie dóbr w Chobienicach, Zakrzewie, Wojciechowie i Godziszewie oraz na połowie jeziora w Chobienicach[4]. W latach 1424–1458 imiennie odnotowano niektórych mieszkańców wsi: w 1424 Macieja włodarza Jana Blosa i Tomasza włodarza Marcina Oganki Chobienickiego, a w 1458 Zmudka lub Smudka, który trzymał jaz na jeziorze koło Chobienic[4]. W 1530 regesty podatkowe odnotowały pobór we wsi z 4 łanów i młyna korzecznego. W 1563 odbył się pobór podatków od 7 łanów, dwóch karczm, młyna dorocznego walnego oraz od dwóch rzemieślników. W 1564 odnotowano we wsi 7 łanów. W 1566 miał miejsce pobór od 7 łanów, 9 zagrodników z rolą, 7 komorników, dwóch karczm z dwoma polami po 1/2 łana, młyna dorocznego. W latach 1580/81 pobrano podatki od 7,5 łana, 1/4 łana roli karczmarskiej, 8 zagrodników, 4 komorników, jednego rataja (najemnego robotnika wiejskiego), 2 rzemieślników oraz od młyna wodnego[4]. Wskutek II rozbioru Polski w 1793 wieś przeszła pod władanie Prus i jak cała Wielkopolska znalazła się w zaborze pruskim. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815–1848) miejscowość wzmiankowana jako Chobienice należała do większych wsi w ówczesnym powiecie babimojskim w rejencji poznańskiej[6]. Chobienice należały do tuchorskiego okręgu policyjnego tego powiatu i stanowiły siedzibę majątku Chobienice, który należał wówczas do Konstancji Mielżyńskiej[6]. Według spisu urzędowego z 1837 roku Chobienice liczyły 589 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 49 dymów (domostw)[6]. Wieś rycerska, w 1909 roku własność hrabiego Macieja Mielżyńskiego[7]. W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Chobienice, po jej zniesieniu w gromadzie Siedlec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego. Parafia katolicka pw. św. Piotra w Okowach. Fundatorem miejscowego kościoła i pałacu był hrabia Józef Klemens Mielżyński. Zabytki
Obiekty zabytkowe wpisane do rejestru zabytków
PrzyrodaW latach 50. XX wieku obserwowany był we wsi świerszczyk szary – było to jedno z dwóch jego stanowisk w Wielkopolsce (drugie w Wielkopolskim Parku Narodowym)[9]. Urodzeni
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
