|
Cukrownik turkusowy
Cukrownik turkusowy[3][4] (Dacnis hartlaubi) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Występuje w Ameryce Południowej. Endemit Kolumbii. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN klasyfikowany jest jako gatunek narażony (VU, Vulnerable)[2]. SystematykaPierwszego naukowego opisu gatunku dokonał angielski przyrodnik Philip Lutley Sclater w 1855 roku, nadając mu nazwę Dacnis hartlaubi. Opis ukazał się na łamach czasopisma „Proceedings of the Zoological Society of London”. Jako miejsce typowe wskazał Nową Grenadę[5][6]. Nie wyróżnia się podgatunków[7][8][9]. Etymologia
MorfologiaMały ptak o krótkim, stożkowym, ostro zakończonym i lekko zaokrąglonym czarniawym dziobie; górna szczęka nieco dłuższa. Nogi ciemnoszare. Tęczówki w kolorze pomarańczowożółtym. Występuje dymorfizm płciowy. Samce są głównie turkusowe i czarne. Górna część głowy turkusowa, to ubarwienie rozciąga się aż do karku. Od dzioba, wokół oka występuje czarna maska, która rozszerza się w kierunku szyi i łączy z czarno ubarwionymi barkówkami. Na gardle i podgardlu wąski czarny śliniak. Reszta głowy, szyi, pierś, brzuch, boki, grzbiet, kuper i pokrywy ogonowe i podogonowe turkusowe. Skrzydła i krótki ogon czarne. Na skrzydłach kilka lotek z turkusowymi zakończeniami. Samice ubarwione bardziej jednolicie, przeważają kolory brązowawe, na pokrywach skrzydeł i ogonie ciemniejsze. Dolne części ciała bladoszare i płowożółte. Młode osobniki nie zostały opisane[12]. Długość ciała 11–11,4 cm, masa ciała nie jest opisana[12]. Zasięg występowaniaCukrownik turkusowy występuje na niewielkim obszarze w Kolumbii na terenach położonych na wysokości od 300 m n.p.m. do 2200 m n.p.m.[2][13], jednak sporadycznie spotykany jest także na wysokościach dochodzących do 2845 m n.p.m.[12] Jego zasięg występowania, według szacunków organizacji BirdLife International, obejmuje około 99,7 tys. km²[13]. Występuje punktowo na stokach Andów w departamentach Valle del Cauca, Antioquia, Boyacá, Cundinamarca[12], Huila, Quindío, Risaralda i Santander[2]. EkologiaJego głównym habitatem są wilgotne górskie lasy tropikalne. Gatunek ten zasiedla obrzeża lasów, zarówno pierwotnych, jak i wtórnych. Sporadycznie występuje na plantacjach kawy sąsiadujących z lasami. Obserwowany jest zazwyczaj w gęstych koronach drzew. Jest gatunkiem osiadłym[12]. Długość pokolenia jest określana na 3,7 roku[13]. Nie ma wielu informacji o odżywianiu cukrownika turkusowego, ale prawdopodobnie jest on gatunkiem wszystkożernym. Jego dieta składa się z owoców, nektaru i owadów. Żeruje głównie w koronach drzew. Zazwyczaj obserwowany jest samotnie, ale występuje także w małych grupach tego samego gatunku lub w stadach mieszanych[12]. RozmnażanieBrak informacji na ten temat. Samiec w kondycji lęgowej został odłowiony w sierpniu w departamencie Cundinamarca. W marcu 2012 roku w departamencie Risaralda odkryto gniazdo na drzewie akacji, wkrótce potem obserwowano dwa podloty[12]. StatusW Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN cukrownik turkusowy jest klasyfikowany jako gatunek narażony (VU, Vulnerable). Liczebność populacji jest szacowana na 2500–9999 dorosłych osobników, w nie więcej niż 10 odrębnych lokalizacjach; ptak ten opisywany jest jako rzadki i rozmieszczony punktowo. Trend populacji uznawany jest za powolnie spadkowy, z powodu zagrożeń związanych ze zmniejszaniem się habitatu[2][13]. Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
_female.jpg)
