Czcionka szeryfowa

Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem szeryf (typografia) (dyskusja). Nie opisano powodu propozycji integracji.

	Font bezszeryfowy
	Font szeryfowy
	Font szeryfowy z czerwonymi szeryfami

Szeryfowy krój pisma – krój zawierający znaki składające się z różnego rodzaju poprzecznych lub ukośnych linii, tzw. szeryfów^[1].

Antykwa linearna szeryfowa wyróżnia się przede wszystkim kształtem liter. W większości grubość jest taka sama. W nielicznych przypadkach możemy zauważyć zwężenia oraz pogrubienia. Szeryfy są bardzo widoczne^[2]. Dzięki zastosowaniu szeryfów tekst staje się bardziej przejrzysty, co pomaga w czytaniu. Zakończenie linii liter w kroju jest smukłe, delikatne. Szeryfowy krój pisma jest bardzo czytelny, dlatego stosuje się go w publikacjach dla dzieci. Zapobiega zlewaniu się liter, które znacznie utrudnia czytanie danego tekstu^[2].

Stosowany przede wszystkim w publikacjach papierowych, bywa męczące przy czytaniu publikacji elektronicznych^[3].

Przykładowymi szeryfowymi krojami pisma są: Times New Roman, MS Serif, Constantia i Lucida Fax.

Możemy wyróżnić kilka rodzajów szeryfów:

• szeryfy klinowe w postaci trójkątów (np. Minion),
• szeryfy wyokrąglone-ich celem jest wtapianie się w kreskę znaku łagodnym łukiem, stosowane w zależności od kroju, mogą być bardzo zróżnicowane^[4]
• szeryfy niewyokrąglone łączą się z kreskami znaku pod kątem. Są stosowane, aby nadać znakom bardziej surowe, jasno zdefiniowane kształty.^[4]
• szeryfy belkowe w postaci jednolitych prostokątów (np. Museo Slab),
• szeryfy kreskowe w postaci cienkich kresek, skontrastowanych z główną linią znaku (np. Theano Didot),
• skryte, czyli nieznaczne poszerzenia na końcach znaków (np. Fontin),
• niektóre kroje pisma mają również szeryfy występujące na średniej linii znaku.^[1]

• antykwa
• pismo bezszeryfowe