Czesław Mejro

Czesław Mejro

Czesław Mejro w latach 60.
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1908 Warszawa
Data i miejsce śmierci	24 marca 1986 Warszawa
Profesor nauk technicznych
Specjalność: inżynier elektryk
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Profesura	1950 prof. nadzw.
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Warszawska
Prorektor
Uczelnia	Politechnika Warszawska
Okres spraw.	1954–1955
Dziekan
Wydział	Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej
Okres spraw.	1952–1954
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Czesław Mejro

Czesław Meyro – mistrz WOZLA w 1927
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1908 Warszawa
Data i miejsce śmierci	24 marca 1986 Warszawa
Informacje klubowe
Klub	Polonia Warszawa (1926–1932)
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski złoto Poznań 1929 sztafeta 4 × 400 m złoto Warszawa 1930 sztafeta 4 × 400 m złoto Warszawa 1930 skok wzwyż srebro Warszawa 1926 sztafeta 4 × 400 m srebro Warszawa 1926 skok wzwyż srebro Warszawa 1927 sztafeta 4 × 100 m srebro Warszawa 1927 sztafeta 4 × 400 m brąz Warszawa 1926 bieg na 400 m przez płotki brąz Warszawa 1927 bieg na 400 m przez płotki brąz Warszawa 1929 dziesięciobój brąz Warszawa 1930 sztafeta 4 × 100 m brąz Warszawa 1932 sztafeta 4 × 400 m

Czesław Mejro, niekiedy nazwisko pisane Meyro^[1], (ur. 31 stycznia 1908 w Warszawie, zm. 24 marca 1986 tamże^[2][3]) – polski naukowiec, profesor Politechniki Warszawskiej, w młodości lekkoatleta.

Był zawodnikiem Polonii Warszawa^[2]. Zdobył tytuły mistrza Polski w sztafecie 4 × 400 metrów w 1929 i 1930 oraz w skoku wzwyż w 1930. Był wicemistrzem Polski w sztafecie 4 × 100 metrów w 1927, w sztafecie 4 × 400 metrów w 1926 i 1927 oraz w skoku wzwyż w 1926, a także brązowym medalistą w biegu na 400 metrów przez płotki w 1926 i 1927, w dziesięcioboju w 1929, w sztafecie 4 × 100 metrów w 1930 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1932^[4]. Trzykrotnie wystąpił w meczach lekkoatletycznych reprezentacji Polski w 1926, 1930 i 1931, odnosząc jedno zwycięstwo indywidualne^[5].

Był rekordzistą Polski w sztafecie 4x400 metrów z czasem 3:28,6, uzyskanym 22 maja 1927 w Warszawie^[6]. W lipcu 1927 zdobył mistrzostwo WOZLA w pięcioboju (skok w dal, rzuty dyskiem i oszczepem, biegi na 200 i 1500 m)^[7].

Ukończył w 1932 studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej^[8]. Od 1936 do 1944 pracował w Zakładach Wytwórczych Aparatury Wysokiego Napięcia Kazimierza Szpotańskiego w Międzylesiu^[9].

Walczył w kampanii wrześniowej w obronie Modlina, następnie działał w konspiracji^[3][8], od połowy 1941 brał udział w przygotowaniu dla jej potrzeb sprzętu radiowego^[9].

Od maja 1945 do 1946 był naczelnym dyrektorem Zjednoczenia Energetycznego Okręgu Mazurskiego w Olsztynie^[2]. Od 1946 pracował na Politechnice Warszawskiej. W 1950 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1951–1952 był prodziekanem, a w latach 1952–1954 dziekanem Wydziału Elektrycznego, zaś w latach 1954–1955 prorektorem Politechniki Warszawskiej. Od 1962 pracował w Instytucie Techniki Cieplnej, gdzie od 1965 był kierownikiem Zakładu Gospodarki Energetycznej^[3][8]. W latach 1976–1980 był również profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN^[10].

Ożenił się z Janiną Sołtysówną (1915–1989)^[11], z którą mieli dwie córki: Ewę (ur. 1937), po mężu Ostrowską, oraz Krystynę Marię (ur. 1948), po mężu Stroulger.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C-A-44)^[11][12].

• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[13]
• Złota Odznaka Honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (17 stycznia 1963)^[14]

• Elektroenergetyczne sieci miejskie (1959)
• Podstawy gospodarki energetycznej (1968, 1974, 1980)