Nazwa, wzmiankowana po raz pierwszy w formie Dammen w 1335, ma pochodzenie słowiańskie i charakter topograficzny. Powstała przez dodanie do nazwy pospolitej dąbformantu -no[5]. Friedrich Lorentz odnotował formę nazwy w lokalnych gwarach słowińskich: Dą͂mnɵ wraz z nazwami mieszkańców: Dą͂mjȯu̯n, Dą͂mjȯu̯nkă „damnianin, damnianka”[6]. Niemiecka nazwa Dammen jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej[5]. Współczesna forma polska Damno oddaje wymowę słowińską[5].
kościół neogotycki z 1879 z wysoką wieżą z hełmem ostrosłupowym. Część wyposażenia pochodzi z poprzedniej świątyni, m.in. barokowy ołtarz i trybowane epitafium z 1705.
Obiektem o znaczeniu historycznym jest:
neoklasycystyczny dwór z poł. XIX w., parterowy, kryty dachem mansardowym, w otoczeniu park[8].
↑FriedrichF.LorentzFriedrichF., Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem, Instytut Zachodnio-Słowiański przy Uniwersytecie Poznańskim, 1923, s. 133(pol.).
↑ abcWitoldW.IwickiWitoldW., Toponimia byłego powiatu słupskiego, Gdańsk: Wydawnictwo Gdańskie, 1993, s. 33.
↑FriedrichF.LorentzFriedrichF., Slovinzisches Wörterbuch: zweiter Teil: P-Z : Orts- und Personennamen. Nachträge, Unsichere Wörter, Sankt Petersburg: Kaiserliche Akademie der Wissenschaften, 1912, s. 1470.