|
Daniela Jaworska
Daniela Jaworska (z domu Tarkowska, ur. 4 stycznia 1946 w Wyborowie[1][2]) – polska lekkoatletka, oszczepniczka, mistrzyni Europy. Kariera sportowaZajęła 9. miejsce w rzucie oszczepem na europejskich igrzyskach juniorów w 1964 w Warszawie[3] oraz 4. miejsce w finale pucharu Europy w 1965 w Kassel[1]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zajęła 7. miejsce[4]. Zwyciężyła w finale pucharu Europy w 1967 w Kijowie[5]. Zajęła 5. miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku[1][2] oraz 6. miejsce na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach[6]. Była druga w finale pucharu Europy w 1970 w Budapeszcie[5]. Zdobyła złoty medal na uniwersjadzie w 1970 w Turynie[7]. Zwyciężyła na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach, wyprzedzając Ameli Koloskę z Republiki Federalnej Niemiec i Ruth Fuchs z Niemieckiej Republiki Demokratycznej[8]. Odpadła w kwalifikacjach na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium[1][2]. Zajęła 11. miejsce na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[9]. Dziesięciokrotnie zdobywała mistrzostwo Polski: w 1964, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1973, 1974 i 1976. Była również wicemistrzynią w 1972 oraz brązową medalistką w 1965 i 1975[10]. Pięć razy poprawiała rekord Polski od wyniku 58,68 m do 61,44 m, uzyskanego 3 października 1970 w Pitești[11]. Jej rekord życiowy to 62,30 m, ustanowiony 30 czerwca 1973 w Warszawie[1]. Zwyciężyła w plebiscycie „Expressu Poznańskiego” w plebiscycie na najlepszych sportowców Wielkopolski w 1967[12]. Dwa razy znalazła się wśród dziesiątki najlepszych sportowców Polski, zajmując 6. miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1967 i 7. miejsce w 1971. Jej mąż Edmund Jaworski był także oszczepnikiem i trenerem. Zginął w tragicznym wypadku na ulicach Warszawy – wjechał rowerem pod tramwaj. Po zakończeniu kariery zawodniczej nauczycielka wychowania fizycznego w Warszawie oraz Izabelinie pod Warszawą. Przypisy
Bibliografia
|
|||||||||||||||||||||||
