Diecezja betlejemska
Diecezja betlejemska (łac. Dioecesis Bethleemitanus, fr. Diocèse de Bethléem) – historyczna rzymskokatolicka diecezja ze stolicą w Betlejem w Królestwie Jerozolimskim. Biskupi betlejemscy byli sufraganami łacińskich patriarchów Jerozolimy. Obecnie istnieje tytuł biskupa betlejemskiego przyznawany biskupom tytularnym. Ostatnim tytularnym biskupem Betlejem był zmarły 1987 Louis-Séverin Haller CRA - opat Saint-Maurice d’Agaune. HistoriaDiecezja betlejemska powstała po sukcesie I wyprawy krzyżowej. W 1099 krzyżowcy mianowali pierwszego biskupa Betlejem Arnolfo. Diecezja została kanonicznie uznana w 1109 przez papieża Paschalisa II. W tym też roku diecezja betlejemska została połączona z diecezją Aszkelon tworząc diecezję betlejemsko-aszkelońską. W 1223 przeniesiono siedzibę biskupią do francuskiego Clamecy. W 1378 papież Grzegorz XI utworzył diecezję Betlejem-Clamecy. Została ona zlikwidowana w 1801. Od 1840 mianowani są biskupi tytularni Betlejem. Biskupi BetlejemBiskupi Betlejem-Aszkelon
Biskupi tytularni Betlejem po 1840wszyscy biskupi tytularni Betlejem po 1840 byli opatami Saint-Maurice d’Agaune
Bibliografia
|