Divine Light Mission

Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Divine Light Mission, czyli Misja Boskiej Światłości – to ruch religijny o inspiracji orientalnej, którego celem jest dążenie do poznania Boga przez stosowanie technik duchowych.

Mistyczna sekta hinduistyczna założona w 1950 w Indiach przez Śri Hansa Maharaja Ji. Po śmierci guru (w 1966) władzę objął jego najmłodszy syn Maharaj Ji. W 1974 matka Maharaja Ji wyznaczyła nowego duchowego przywódcę sekty, którym został Bal Bhagwan Ji (najstarszy syn).

Przedstawiciele sekty opowiadają się przeciwko wojnie atomowej i konsumpcyjnemu stylowi życia. Nacisk kładą natomiast na uduchowienie swoich członków poprzez refleksję i medytację. Nauczyciele sekty twierdzą, że wiedza, którą przekazują drogą medytacji, pozwala ludziom na uzyskanie większego spokoju ducha, opanowania i wewnętrznej równowagi. Nauczanie przebiega w sposób specyficzny:„W trakcie kilkugodzinnej ceremonii polegającej na słuchaniu hinduskiej muzyki i śpiewaniu monotonnych hymnów do boskiej osoby guru, w pewnym momencie nauczyciel znienacka uderza adepta w oczy. Postrzegany wtedy rozbłysk interpretuje się jako inicjację – dostąpienie zaszczytu oglądania boskiej światłości samego Boga. Po tym doświadczeniu następuje medytacja, podczas której powtarza się w duszy boskie imię. Po wyjściu z medytacji kolej na sat – sang, rodzaj nabożeństwa powtarzanego zresztą codziennie, w trakcie którego wierni po kolei powtarzają, że świat jest miejscem mrocznym i nieszczęśliwym, a rozpraszające mroki Światło dać może jedynie Wielki Guru.”^[1]

Cechą, która wyróżnia tę sektę na tle innych jest to, że nie wymaga ona całkowitego zerwania, ograniczenia kontaktów rodzinnych, towarzyskich, a także rzucenia pracy czy studiów. Członkostwo w Misji Boskiej Światłości nie ogranicza wolności człowieka, nie wymusza życia w zamkniętym, odseparowanym środowisku. Członkiem grupy może zostać każdy, bez względu na wiek, klasę społeczną, czy wykonywany zawód.

Struktura sekty jest zhierarchizowana i dzieli się na:

• wyznawców zwykłych (premies),
• wyznawców mianowanych – zwanych mahatmami, czyli oświeconymi.

Część członków Misji tworzy mieszkalne wspólnoty religijne zwane aśramami, które mają najczęściej charakter samowystarczalnych skupisk rolniczych. Mieszkańców obowiązuje ścisły celibat, wegetarianizm, zakaz picia alkoholu, palenia tytoniu i używania narkotyków. Medytacje i kontemplacje stanowią podstawową formę organizacji czasu.

Z czasem Misja Boskiej Światłości rozszerzyła swoją działalność. Od 1970 jej wyznawcy pojawili się w Stanach Zjednoczonych i Europie Zachodniej, gdzie powstały pierwsze ośrodki Misji Boskiej Światłości. Sekta ta dotarła również do Polski, werbując przede wszystkim ludzi młodych (studentów, licealistów).

• J. Prokop, Uwaga rodzice! – Sekty, Warszawa 1999 r.
• G. Rowiński, W niewoli sekt, Warszawa 2001 r.
• J.Vernette, Sekty, Warszawa 1998 r.