|
Edmund Klemensiewicz
,_26_Rakowicka_street,_Krak%C3%B3w,_Poland.jpg) Edmund Klemensiewicz (ur. 16 września 1839 w Bochni, zm. 7 lipca 1916 w Krakowie[1]) – prawnik, notariusz, urzędnik, poseł do Sejmu Krajowego Galicji. ŻyciorysBył synem Wincentego urzędnika kopalni soli i Teofilii z domu Borzęckiej. W 1859 zdał maturę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie. W latach 1859- 1863 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. Brał udział w powstaniu styczniowym 1863[3]. Służył w oddziale Kurowskiego[3]. Brał udział w walkach pod Sosnowcem i Miechowem[3]. Został ranny[3]. Po wzięciu do niewoli spędził "pewien czas na Sybirze"[4][3]. Po powrocie dokończył studia. zaliczył praktyki i 17 lipca 1872 uzyskał nominację na notariusza. Pracował jako c.k. notariusz w Grybowie do 1896 roku. Gdy 17 stycznia 1895 powstało w Grybowie gniazdo Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” został jego pierwszym prezesem[5]. Działał też w krakowskim „Sokole” pełniąc funkcję zastępcy prezesa[6]. Od 1897 przeniesiony do Krakowa[7], gdzie dodatkowo przez wiele lat zasiadał w Radzie m. Krakowa, w Kasie Oszczędności miasta Krakowa pełnił funkcję prezesa[8]. Od 1899 był prezesem wydziału muzycznego Towarzystwa „Harmonia”[9]. Sprawował mandat posła do Sejmu Krajowego Galicji VI i VII kadencji (1889–1901), wybrany z IV kurii okręgu wyborczego Grybów. Był przewodniczącym zarządu Polskiego Towarzystwa Demokratycznego w Krakowie[10]. Należał do Towarzystwa Strzeleckiego, a w 1912 został Królem kurkowym[11]. W 1912 otrzymał Order Korony Żelaznej III klasy[12]. W testamencie zapisał dom przy ul. św. Anny 5 Towarzystwu Szkoły Ludowej[13]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[14]. Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||
.jpg)
