Ekkehard I

Ekkehard I (ur. ok. 960, zm. 30 kwietnia 1002) – margrabia Miśni w latach 985–1002. Syn Guntera z Merseburga, brat Guncelina z Kuckenburga.

Od 985 margrabia Marchii Miśnieńskiej (po śmierci Rygdaga). Spowinowacił się z rodem Thietmara I, poprzez małżeństwo z wdową po Thietmarze, Swanhildą^[1]. Ekkehard wyrobił sobie wysoką pozycje przez działania wojenne, które podejmował; odbił Miśnię, stolicę marchii zdobytą przez Wieletów w 983. Podbił też plemię Milczan.

W 1002 roku zmarł cesarz Otton III. Pretensje do tronu zgłosiło trzech kandydatów. Największe szanse miał Ekkehard, cieszący się wielkim uznaniem zmarłego cesarza^{[potrzebny przypis]}. Starania przerwał spisek, który doprowadził do śmierci margrabiego 30 kwietnia 1002 roku^[2]. Odtąd wadziło się dwóch kandydatów: książę szwabski Herman oraz przyszły cesarz Henryk książę bawarski. Zamieszanie wykorzystał książę Polski Bolesław Chrobry zajmując Łużyce, Milsko oraz Miśnię. Wojnę zakończył pokój w Budziszynie w 1018 r. oraz małżeństwo Ody, córki Ekkeharda z Bolesławem Chrobrym. Ostatecznie marchię miśnieńską otrzymał brat Ekkeharda, Guncelin.

Z żoną Swanhildą, córką margrabiego Hermana Billunga miał siedmioro dzieci:

• Liutgarda (zm. 1012), żona margrabiego Marchii Północnej Wernera;
• Herman I (zm. 1031), mąż córki Bolesława Chrobrego Regelindy, margrabia Miśni 1009–1031;
• Ekkehard II (zm. 1046), margrabia Miśni 1031–1046;
• Gunter (zm. 1025), arcybiskup salzburski;
• Eilward (zm. 1023), biskup miśnieński;
• Matylda, żona margrabiego Marchii Łużyckiej Dytryka I;
• Oda (zm. po 1018), czwarta żona Bolesława Chrobrego.

Źródła

• Kronika Thietmara, Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0499-7, s. 57–58, 61–62, 75–76, 96–97.

Opracowania

• Strzelczyk J., Otton III, Ossolineum, Wrocław 2009, ISBN 978-83-04-04536-1, s. 188–189, 196–197.