|
Eksperyment Utopia
Eksperyment Utopia (ang. The Utopia Experiment) - autobiograficzna powieść brytyjskiego naukowca, dziennikarza i publicysty Dylana Evansa. Książka opowiada o eksperymencie, który autor postanowił przeprowadzić w 2006 roku. W ramach eksperymentu D. Evans porzucił pracę w zaawansowanym technologicznie laboratorium robotycznym, przeniósł się do szkockich Highlands i założył społeczność o nazwie "The Utopia Experiment"[1][2][3][4]. Okoliczności powstania powieściWierząc, że upadek cywilizacji jest nieunikniony, Dylan Evans postanowił zostać pionierem przyszłości bez paliw kopalnych, technologii, komunikacji i ogólnego komfortu. Jednak prawdziwa historia książki opowiada o urojeniach i depresji, o tym, jak urok prymitywizmu może tak zachwiać naukowcem, że sprzedaje domek w Cotswolds, by zamieszkać w wilgotnej jurcie i kąpać się w beczce[5]. Z jednej strony ksiązka opowiada o mikrospołeczności katastrofistów, z drugiej zaś opisuje retrospektywną próbę zrozumienia przez Evansa, dlaczego zrezygnował z pracy w środowisku akademickim, ożenił się i ponownie rozwiódł w trakcie eksperymentu, a następnie pogrążył się w stanie bliskiej katatonii[5][6][7]. FabułaKonstrukcja książki jest odwrócona, autor zaczyna swoją narrację od końca, od pobytu w szpitalu psychiatrycznym, do którego trafia załamany swoim postapokaliptycznym eksperymentem[5][3]. Dylan Evans jako pacjent podczas spotkania z doktorem Satoshi słucha jak lekarz na głos czyta scenariusz, napisany przez Evansa do eksperymentu, co pozwala czytelnikowi na zapoznasie się z motywacją jaka kierowała D. Evansem, żeby przeprowadzić swój własny eksperyment.
Dalej autor przenosi się do Ameryki Południowej, do początku historii i opowiada o tym, że pierwszy raz pomysł na Eksperyment Utopia pojawił się w jego głowie we wrześniu 2005 roku w Meksyku, podczas wizyty w Meridzie, położonej na półwyspie Jukatan. Po powrocie do Szkocji Evans zamieścił na swojej stronie internetowej ogłoszenie o organizacji nowej społeczności opartej na trzech zasadach: ma to być społeczność ucząca się, ma to być społeczność pracująca i eksperyment ma być ograniczony czasowo. Evans się przyznaje, że z czasem w jego głowie eksperyment stał się czymś więcej niż symulacją: "zamieniał się w przygotowanie do prawdziwego upadku". Eksperyment miał dotyczyć życia po globalnej katastrofie. Evans decyduje się porzucić pracę i sprzedać dom, żeby sfinansować eksperyment, przyznając się później, że zupełnie nie zdawał sobie sprawy jakie będą tego konsekwencje[2]. Przypisy
Linki zewnętrzne |
||||||||||||
