|
Eksperymenty medyczne i pseudomedyczne w Auschwitz
Ten artykuł od 2022-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
.jpg) Eksperymenty medyczne i pseudomedyczne w Auschwitz – zbrodnicza działalność w obozie Auschwitz-Birkenau, wykonywana przez niemieckich lekarzy, w znacznej części należących do SS. Traktowali oni więźniów jako łatwo dostępny i tani materiał doświadczalny, prowadzili oni eksperymenty z zakresu medycyny, patologii i genetyki. Badania te wynikały i służyły ideologicznym celom nazistowskiej teorii rasizmu oraz sprzeniewierzały się zupełnie zasadom etyki lekarskiej, której podstawy są zawarte w przysiędze Hipokratesa. W obozie utworzono zbiór szkieletów 86 więźniów różnych typów antropologicznych, wieku i płci (29 kobiet i 57 mężczyzn), którzy zostali wyselekcjonowani przez SS-Hauptsturmführera dr Bruno Begera, a następnie przewiezieni do KL Natzweiler-Struthof w Alzacji i uśmierceni; pracami kierował z ramienia organizacji Ahnenerbe, SS-Hauptsturmführer prof. dr August Hirt. 76 więźniów przekazano do uniwersytetu Rzeszy w Strasburgu dla badań anatomicznych, wszyscy zostali zabici. Podobne eksperymenty przeprowadzane były w innych obozach (np. Sigmund Rascher w KL Dachau, Karl Gebhardt w Ravensbrück i inni). SterylizacjaEksperymenty nad sterylizacją, prowadzone w celu opracowania tanich metod, przewidywanych do masowego zastosowania. Prof. dr Carl Clauberg prowadził doświadczenia na kilkuset kobietach żydowskich w bloku 10 KL Auschwitz[1]. Polegały one na wprowadzaniu do kobiecych narządów rodnych substancji, wywołujących stany zapalne i niedrożność jajowodów (m.in. formaliny). Sterylizację wykonywano przez iniekcje, po których w podbrzuszu pojawiał się straszliwy piekący ból. Eksperymenty były powtarzane w odstępach trzech do czterech tygodni. Do kontroli wstrzykiwany był środek cieniujący, w promieniach rentgena sprawdzano czy jajowody są jeszcze drożne. W skrajnych wypadkach powodowało to śmierć, niezależnie od tego część kobiet uśmiercano dla przeprowadzenia sekcji zwłok[2]. Dr Horst Schuman eksperymentował w Birkenau na więźniach i więźniarkach, głównie żydowskich. Zajmował się sterylizacją promieniami Roentgena, polegającą na naświetlaniu jąder i jajników. Aparaty rentgenowskie umieszczone były na podstawach konstrukcji metalowej i poruszane na zabetonowanych szynach. Aparaty połączone były kablami z kabiną izolowaną warstwą ołowiu, w której siedział Schumann i obserwował przebieg zabiegu oraz dozował naświetlenie. Zabiegi te powodowały mdłości, bóle w okolicach podbrzusza, rany oparzeniowe i ciężko gojące się owrzodzenia o różnym stopniu nasilenia. Kontrolnie przeprowadzano również kastracje. Metoda nie dała wyników uznanych za satysfakcjonujące. Skutki głoduBadania nad skutkami głodu prowadził prof. dr SS-Obersturmführer Johann Paul Kremer w KL Auschwitz. Polegały one na selekcjonowaniu najbardziej wyniszczonych i wyczerpanych więźniów, zabijaniu ich zastrzykiem fenolu i dokonywaniu sekcji zwłok dla analizy zachodzących zmian anatomicznych, w szczególności w wątrobie, śledzionie i trzustce[3]. Badania genetyczneBadania genetyczne prowadzone przez dra med. Josefa Mengele, obejmowały kwestię bliźniactwa, skarlenia oraz patologii i anomalii dziedzicznych, dotknęły w szczególności dzieci, selekcjonowane w Birkenau przy transportach żydowskich oraz romskich. Dzieci były poddawane bolesnym zabiegom i uśmiercane zastrzykiem fenolu dla przeprowadzenia sekcji zwłok, zrobienia im zdjęć i odlewów anatomicznych[4]. Testowanie różnych substancjiSS Friedrich Entress, Helmut Vetter i Eduard Wirths testowali lekarstwa i preparaty, wykonywane na zlecenie IG Farbenindustrie (m.in. Bayer)[5]. Owe testy polegały na badaniu chorób zakaźnych, obejmujących m.in. zarażanie więźniów, prowadzące bezpośrednio do ich wysokiej śmiertelności[6]. Pozostałe eksperymentyW obozie prowadzono również eksperymenty nad hipotermią (wyziębieniem) i opracowywaniem sposobów przywracania sprawności po wyziębieniu. Dr König prowadził eksperymenty z elektrowstrząsami. Elektrody umieszczano na skroniach oraz na nogach. König pracował nad montowaniem urządzenia do elektronarkozy[7]. Prowadzono również hodowle laboratoryjne bakterii na pożywce, którą był bulion z mięśni ludzkich. Przygotowywaniem wywaru (jak i badaniami) zajmowali się więźniowie, którzy czasami spożywali wygotowane mięso, nieświadomi kanibalizmu. Odpowiedzialność sprawców za dokonane zbrodnieW latach 1945–1949 zwycięscy Alianci osądzili i ukarali śmiercią w trakcie procesów norymberskich niektórych sprawców eksperymentów medycznych i tortur w niemieckich obozach śmierci w czasie II wojny światowej. Po II wojnie światowej na świecie żyli ludzie okaleczeni przez nazistów i potrzebujący pilnej pomocy w celu godnego życia. Polska uzyskała w 1972 roku odszkodowania od RFN dla ofiar eksperymentów pseudomedycznych (100 mln marek)[8]. Zobacz też
UwagiPrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
