Entalpia reakcjiEntalpia reakcji ( lub [a]) – zmiana entalpii układu, spowodowana przebiegiem reakcji chemicznej pod stałym ciśnieniem i w stałej temperaturze, odniesiona do liczby postępu reakcji równej jeden. Wartość entalpii reakcji jest równa wartości ciepła reakcji pod stałym ciśnieniem jeżeli w czasie reakcji nie jest wykonywana inna praca poza pracą zmiany objętości. W przypadku reakcji elektrochemicznych, zachodzących w ogniwach galwanicznych lub w elektrolizerach, entalpia reakcji jest równa sumie ciepła i pracy prądu elektrycznego – wykonanej przez układ (ujemna) lub na układzie (dodatnia)[2][3]. Podstawą definicji funkcji termodynamicznych reakcji chemicznych, w tym entalpii reakcji, jest pojęcie liczby postępu reakcji zdefiniowane przez Théophila de Dondera w 1920 roku jako[2]: Wartość gdy liczby moli (nzi) powstałych produktów oraz liczby moli zużytych substratów są równe odpowiednim współczynnikom stechiometrycznym (νi) w równaniu reakcji. Entalpią reakcji chemicznej jest pochodna cząstkowa entalpii układu, czyli funkcji obliczona dla warunków izotermiczno-izobarycznych względem liczby postępu reakcji: Entalpię reakcji wyraża się również poprzez wielkości molowych entalpii poszczególnych reagentów, zdefiniowanych jako: Entalpie układu termodynamicznego, złożonego z składników wynosi: Aby określić entalpię reakcji chemicznej oblicza się różnicę między sumą iloczynów dla jej produktów i dla substratów[2][3]. Zobacz też
UwagiPrzypisy
|