|
Eugeniusz Kabatc
Eugeniusz Kabatc (ur. 11 stycznia 1930 w Wołkowysku, zm. 18 lutego 2020 w Warszawie[1]) – polski prozaik oraz tłumacz literatury radzieckiej i włoskiej. ŻyciorysW czasie II wojny uczęszczał do szkoły podstawowej w rodzinnej miejscowości. W 1946 w ramach tzw. akcji repatriacyjnej przyjechał z rodzicami do Kwidzyna, gdzie ukończył Liceum ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego. Rozpoczął wtedu działalność w OMTUR. W 1948 po zdaniu matury wyjechał na studia do Warszawy. W 1952 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie. Należał do ZMP. W latach 1949–1957 był pracownikiem Banku Handlowego i Ministerstwa Finansów[2]. Debiutował w 1949 r. wierszem Gołąbek z gałązką oliwną i opowiadaniem Szofer Jasiota na łamach tygodnika „Razem”. W 1953 został członkiem Koła Młodych przy ZLP, a od 1959 był członkiem ZLP (do rozwiązania związku w 1983). W latach 1960–1968 był redaktorem dwutygodnika „Współczesność”. W 1965 został członkiem PZPR. W latach 1968–1974 był radcą do spraw kultury ambasady PRL w Rzymie. Od 1973 r. był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Literatura na Świecie”. W 1975 został członkiem Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC). W 1980 otrzymał medal TPPR „Za zasługi w rozwoju Współpracy Kulturalnej PRL-ZSRR”. W 1990 został członkiem Polskiego PEN Clubu. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1965), Krzyżem Kawalerskim (1981), Oficerskim (1982) i Komandorskim (2000)[3] Orderu Odrodzenia Polski. Mieszkał w Warszawie. Twórczość
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|
||||||||||||||
