Eugeniusz Mironowicz
Eugeniusz Mironowicz (biał. Яўген Васілевіч Мірановіч; ur. 2 września 1955 w Aleksiczach) – białoruski i polski historyk, działacz białoruskiej mniejszości narodowej w Polsce, doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu w Białymstoku. ŻyciorysW 1980 ukończył historię na Wydziale Nauk Humanistycznych filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. W 1990 uzyskał stopień doktora na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW na podstawie rozprawy pt. Białoruska mniejszość narodowa w Polsce Ludowej 1944–1949, a w 2000 habilitację na Wydziale Historycznym UW na podstawie pracy pt. Polityka narodowościowa PRL. W 2009 otrzymał tytuł profesora. Pracował jako nauczyciel historii w szkołach średnich[1]. W latach 1992–1997 redaktor naczelny, a następnie do 2002 przewodniczący rady programowej tygodnika „Niwa”. Od 1995 jest redaktorem Białoruskich Zeszytów Historycznych wydawanych przez Białoruskie Towarzystwo Historyczne. Był uczestnikiem programu badawczego Państwo i społeczeństwo polskie a mniejszości narodowe w okresie przełomów politycznych 1944–1989 prowadzonego w latach 1992–1997 przez Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk. W 2002 został kierownikiem projektu badawczego poświęconego zmianom struktury narodowościowej na pograniczu polsko-białoruskim w XX w. Od 1997 pracuje na Uniwersytecie w Białymstoku. W przeszłości kierował Katedrą Kultury Białoruskiej na Wydziale Filologicznym tej uczelni. Obecnie pracuje na stanowisku profesora w Instytucie Historii na Wydziale Historyczno-Socjologicznym UwB. W latach 1988–1990 zasiadał w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Białymstoku z ramienia ChSS i UChS[2]. W wyborach w 1989 startował w wyborach do Sejmu z listy Białoruskiego Komitetu Wyborczego. Publikacje
Przypisy
Bibliografia
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|