Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny
Federacja Polskich Związków Obrońców Ojczyzny powstała 9 lutego 1928 r., zrzeszała na zasadach federacyjnych związki byłych wojskowych i rezerwistów. Działała do 1939 roku. Zrzeszała 34 organizacje kombatanckie, liczące ok. 600 tys. członków[1][2]. Wchodziła w skład Federacji Międzysojuszniczej Byłych Kombatantów (Fédération Interallié des Anciens Combattants – FIDAC). Godłem Federacji jest biała swastyka zatwierdzona rozkazem MSWojsk. nr 24, poz. 285 z roku 1929. Komenda Główna mieści się w Krakowie. Po delegalizacji przez władze Polski Ludowej w 1947 roku Federacja działała w konspiracji. Przywrócenie wpisu do rejestru stowarzyszeń nastąpiło w 1990 roku[potrzebny przypis]. Głównym celem Federacji było szkolenie wojskowe członków, ponadto patriotyczne oddziaływanie na młode pokolenie poprzez współpracę z organizacjami przysposobienia wojskowego oraz opieka nad rozwojem wchodzących w jej skład związków. Wydawała dwutygodnik "Naród i Wojsko" powstały z przekształcenia wcześniejszego "Biuletynu Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny". Zarząd główny FPZOO mieścił się do 1939 przy ul. Nowy Świat 35 w Warszawie[3]. Komendanci Główni Federacji
ZawodnicyZobacz teżPrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne |