|
Franciszek Ludwik Hébert
Franciszek Ludwik Hébert (fra.) François-Louis Hébert (ur. 14 września 1733 w Crouttes, zm. 2 września 1792 w Paryżu) – błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik, ofiara prześladowań antykatolickich okresu francuskiej rewolucji[1][2][3]. Wykształcenie zdobył w Caen, a w wieku dwudziestu trzech lat wstąpił do eudystów[a][3]. Po przyjęciu święceń kapłańskich wykładał w seminarium duchownym i pełnił obowiązki prefekta, a od 1772 roku przełożonego w Tourettes[3]. Przebywając w Paryżu zdobył uznanie jako kierownik duchowy i w 1782 roku podjął obowiązki sparaliżowanego przełożonego generalnego[3]. W dniach 9 i 10 sierpnia 1792 roku, pełniąc funkcję spowiednika króla Ludwika XVI był przy władcy[3]. Mimo iż po aresztowaniu króla uniknął zatrzymania, został później uwięziony[3]. Był jedną z ofiar tak zwanych masakr wrześniowych, w których zginęło 300 duchownych i jednym z zamordowanych w klasztorze karmelitów 2 września 1792 roku[2][4]. W testamencie, który spisał na początku lat osiemdziesiątych, wyraził gotowość męczeństwa[4]. Dzienna rocznica śmierci jest dniem kiedy wspominany jest w Kościele katolickim[1]. Franciszek Ludwik Hébert znalazł się w grupie 191 męczenników z Paryża beatyfikowanych przez papieża Piusa XI 17 października 1926[5][1]. Zobacz też
Uwagi
Przypisy
|
||||||||||||||
