|
Franz Beck
Franz Ignaz Beck[1] (ochrzczony 20 lutego 1734 w Mannheimie, zm. 31 grudnia 1809 w Bordeaux[2]) – niemiecki kompozytor, przedstawiciel młodszej generacji szkoły mannheimskiej[2]. ŻyciorysUczył się muzyki u swojego ojca Johanna Aloysa Becka (zm. 1742), a następnie u Johanna Stamitza[1]. Przypuszczalnie uczęszczał do gimnazjum jezuickiego w Mannheimie[1]. Grał jako muzyk w mannheimskiej kapeli książęcej[2]. Około 1752 roku, w następstwie zakończonego śmiercią jego rywala pojedynku, musiał uciekać z ojczyzny[1]. Początkowo udał się do Wenecji, gdzie studiował u Baldassare Galuppiego i występował jako skrzypek, później zaś przeniósł się do Neapolu[2]. W 1760 roku wyjechał do Marsylii, gdzie występował jako pierwszy skrzypek w tamtejszej orkiestrze teatralnej[1]. W 1761 roku osiadł w Bordeaux, gdzie do czasu wybuchu rewolucji francuskiej był czołową postacią miejscowego życia artystycznego, działając jako dyrygent, organista i nauczyciel[2]. W 1764 roku został kierownikiem Grand Théâtre w Bordeaux, zaś w 1774 roku organistą kościoła Saint-Seurin[1]. Jego muzyka cieszyła się dużą popularnością i regularnie była grana w Paryżu[1]. TwórczośćZasłynął przede wszystkim jako twórca symfonii[1][2], których skomponował w sumie 29[1]. Ponadto jest autorem m.in. 18 oper, 24 sonat na instrument klawiszowy, 2 okolicznościowych hymnów napisanych podczas rewolucji francuskiej[1] oraz Stabat Mater, oryginalnie napisanego w 1783 roku i w 1806 roku zadedykowanego Napoleonowi[2]. Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||||||||||
