Frieder Kramer
Frieder Kramer (ur. 27 czerwca 1941 w Greizu, zm. 27 maja 2004) – wschodnioniemiecki kierowca wyścigowy i rajdowy, inżynier. ŻyciorysKarierę w sportach motorowych rozpoczął w wieku 18 lat od ścigania się motocyklami enduro[1], a w 1966 roku zdobył tytuł mistrza NRD juniorów w klasie 250 cm³[2]. W tym okresie pracował w VEB Sachsenring Zwickau jako operator tokarki, oraz podjął studia inżynierskie w Politechnice Zwickau. Po ich ukończeniu pracował w biurze projektowym VEB Sachsenring Zwickau[1]. Następnie uczestniczył w rajdach samochodowych, zdobywając Trabantem trzy tytuły mistrza NRD w klasie A21 (1970, 1971, 1973). W 1974 roku zadebiutował w wyścigach samochodów turystycznych, zostając mistrzem NRD w klasie do 850 cm³[1][2]. W 1975 roku został zatrudniony w dziale technicznym reaktywowanego SEG, który z założenia miał konstruować samochody wyścigowe dla Formuły Easter. SEG działał wówczas pod kierownictwem ADMV, ze wsparciem rządu i Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie[1]. W 1976 roku Kramer rozpoczął zatem rywalizację samochodami wyścigowmi. SEG III okazał się jednak nieudaną, niewyważoną aerodynamicznie konstrukcją[3]. Rozczarowany osiągami samochodu, w 1978 roku Kramer nawiązał współpracę z Ullim Melkusem i Hartmutem Thaßlerem nad konstrukcją MT 77. W 1978 roku zdobył czwarte miejsce w mistrzostwach NRD, rok później był trzeci, a w 1980 roku zdobył tytuł wicemistrzowski[1]. Również w 1980 roku zajął trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej Pucharu Pokoju i Przyjaźni[4]. W sezonie 1981 został mistrzem Wschodnioniemieckiej Formuły Easter[1]. Po 1982 roku zarzucił karierę sportową, co miało związek między innymi z zarzutami ADMV o stosowanie przez niego niedozwolonego paliwa oraz kilkukrotnymi dyskwalifikacjami – w tym za manipulowanie gaźnikiem podczas rundy w Schleizu w Pucharze Pokoju i Przyjaźni 1982, kiedy to Kramer wygrał[1]. W latach 1969–1982 wziął udział w 169 wyścigach, wygrywając 56 z nich, a w 122 stając na podium[1]. Po zjednoczeniu Niemiec pracował w Seacie. Zmarł w wyniku długiej choroby w 2004 roku[2]. Wyniki w Pucharze Pokoju i Przyjaźni
Przypisy
|