|
Gdańska Stocznia „Remontowa”
Gdańska Stocznia „Remontowa” (pełna nazwa: Gdańska Stocznia „Remontowa” im. Józefa Piłsudskiego SA; nazwa handlowa: „Remontowa” SA; ang.: Gdańsk Shiprepair Yard „Remontowa” S.A.) – największa polska stocznia remontowa, położona na Ostrowiu w Gdańsku, lider Grupy „Remontowa”. Działa w branży okrętowej remontując, przebudowując i budując obiekty pływające. Jest stocznią specjalistyczną, zajmującą się produkcją niemasową[1]. Z początkiem XXI wieku rozpoczęła działalność w dziedzinie offshore. Jest firmą-matką Grupy „Remontowa”, składającej się jeszcze m.in. z Remontowa Shipbuilding i mniejszych spółek branż kadłubowych, elektrycznych, rusztowaniowych i in. W rankingu specjalistycznego pisma Drydock dotyczącego najlepszych i największych stoczni remontowych „Remontowa” SA zajmuje miejsca w pierwszej trójce w Europie i w pierwszej piątce na świecie. Jest także notowana w krajowych rankingach największych firm w Polsce (m.in. „500 Polityki”). Obsługuje ok. 3% światowego portfela modernizacji jednostek pływających (stan na 2023 rok)[1]. W skład zarządu wchodzą: Michał Habina (Prezes), Marek Sokołowski (Członek Zarządu), Marcin Seroka (Członek Zarządu), Sławomir Ostrowski (Członek Zarządu)[2]. Dane podstawowe  
Historia  1952, 1 lipca – utworzenie przedsiębiorstwa pod nazwą Baza Remontowa – Ostrów z siedzibą w Gdańsku na Ostrowiu. 1952, 7 listopada – zmiana nazwy na Gdańska Stocznia Remontowa. 1958, listopad – liczba zatrudnionych przekroczyła 2000 osób. 1961 – stworzono szkołę przyzakładową, która zapewniała napływ wykwalifikowanych robotników aż do roku 1991, kiedy Stocznia zrezygnowała z finansowania działalności tej placówki. 1962-1964 – budowa serii 100-tonowych barek. 1963 – sprowadzenie ze Szczecina doku pływającego o nośności 2700 ton oraz zakup doku o nośności 11 000 ton. 1964 – liczba zatrudnionych przekroczyła 4320 osób. 1965 i 1967 – budowa 2 doków o nośności 3500 ton. 1968 – budowa doku o nośności 9000 ton. 1970, 15–17 grudnia i 18–20 grudnia – strajki, których efektem było wprowadzenie podwyższonej o 20% stawki godzinowej i zniesienie górnego pułapu premii; budowa doku o nośności 25 000 ton. 1974 – budowa doku o nośności 55 000 ton dla szwedzkiej stoczni Götaverken z Göteborga. 1976 – zakład został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy[5]. 1980, 15 sierpnia – rozpoczęcie strajku okupacyjnego, podczas którego sformułowano 18 postulatów i uchwalono porozumienie z komitetami strajkowymi Stoczni Gdańskiej, Stoczni Północnej i Gdańskiej Stoczni Remontowej (dawna nazwa „Remontowej” SA) uzgadniając, że przerwanie strajku może nastąpić dopiero po wspólnym podjęciu decyzji. W odróżnieniu od Stoczni Gdańskiej, w Remontowej 16 sierpnia strajku nie przerwano. Był on kontynuowany (a w Stoczni Gdańskiej wznowiony) aż do podpisania porozumień sierpniowych 31 sierpnia. 1981, 6 października – pierwsza w historii stoczni operacja skrócenia statku o 7,4 m (rufa o 4,2 m, a dziób o 3,2 m, armator grecki)[6]. 1981, 11 listopada – w wyniku plebiscytu wśród pracowników stocznia przyjmuje imię Józefa Piłsudskiego. W uroczystościach nadania imienia dla GSR uczestniczy Marian Jurczyk z Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. 1981, 13 grudnia – wprowadzenie stanu wojennego i rozpoczęcie strajku okupacyjnego, brutalnie przerwanego w godzinach rannych w dniu 16 grudnia interwencją wojska i milicji. W stoczni pojawiły się czołgi i pojazdy opancerzone, nastąpiły liczne aresztowania i internowania. Pojawił się też tzw. „komisarz wojskowy”, skierowany przez WRON. 28 grudnia strajk w Stoczni Remontowej w Gdańsku na znak protestu przeciw rozbiciu przez ZOMO tablic z imieniem Józefa Piłsudskiego. Strajkujący zostali zatrzymani i przewiezieni do aresztów tymczasowych. 1982 i lata następne – represje wobec działaczy związkowych i uczestników strajku – wyroki pozbawienia wolności od 2 do 7 lat, zwolnienia z pracy, pozbawienie premii i trzynastych pensji. 1986 – zakup doku o nośności 33 000 ton (największego doku pływającego w Polsce). 1988, 23 sierpnia – włączenie się do ogólnopolskiej akcji protestacyjnej i rozpoczęcie strajku okupacyjnego, w czasie którego odbył się wiec z udziałem Lecha Wałęsy. 1989, 12 maja – przywrócenie stoczni imienia J. Piłsudskiego, odebranego po wydarzeniach stanu wojennego[7]. 1989 – reorganizacja stoczni przystosowująca firmę do działań w ramach gospodarki rynkowej; zmiana kierunku sprzedaży: w roku 1990 na rynki zachodnie sprzedawano 8% usług, a w roku 2001 86%. 1993 – zakupiono albańską stocznię w Durrës, która po nieudanych próbach restrukturyzacyjnych i lokalnych zamieszkach została sprzedana w 2003 roku. 1997 – powołanie własnego biura konstrukcyjnego zatrudniającego 100 konstruktorów i specjalistów. 2001 – prywatyzacja stoczni. 2006 – przebudowa doku nr 3, zwiększająca jego wymiary (dł.: z 176 na 189,4 m, szer.: z 34 na 44 m) i nośność (z 11 000 ton na 15 000 ton). 2006 – przekroczenie miliarda złotych przychodu. 2009, marzec – ujawnienie problemów finansowych wynikających z zaangażowania się stoczni w opcje walutowe; ustąpienie prezesa Piotra Soyki (oficjalną przyczyną było przejście na emeryturę) i objęcie tej funkcji przez Jarosława Flonta. Największe zadania RemontyPoza remontami ok. 200 statków wszelkich typów rocznie, w „Remontowej” SA modernizowano jednostki z branży offshore:
Przebudowy
Przedłużenia
Budowy
Grupa RemontowaGrupa Remontowa stanowi grupę kapitałową skupioną wokół Gdańskiej Stoczni „Remontowa” SA. W jej skład wchodzą m.in.[8]:
Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
