Pomnik bł. Euzebiusza (założyciela i pierwszego prowincjała paulinów) przy placu Szent István w Ostrzyhomiu[3]
Pierwsi przełożeni tworzącego się zakonu św. Pawła Pierwszego Pustelnika nazywani byli „prowincjałami”[4]. Należeli do nich: bł. Euzebiusz z Ostrzyhomia, Benedykt, Stefan i Wawrzyniec Ostrogoński[4]. Kierowali oni pierwotną wspólnotą zakonną dożywotnio, a ich siedzibą był klasztor Świętego Krzyża na górze Pilis (Królestwo Węgier)[4]. W 1300 siedzibę najwyższego przełożonego przeniesiono do klasztoru św. Wawrzyńca w pobliżu Budy[4]. Pierwszym generałem zakonu został wybrany dotychczasowy prowincjał o. Wawrzyniec Ostrogoński[4]. Papież Jan XXII w 1319 zatwierdził konstytucje zakonu i przyznał tytuł: generała – najwyższemu przełożonemu całego zakonu, oraz zatwierdził nazwę zakonu jako: „Zakon Braci Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika” (łac.Ordo Sancti Pauli Primi Eremitæ)[5]. Według historyków zakonu, istniało wówczas około 60 klasztorów, w których przebywało około 900 zakonników[5].
Urząd pierwszych generałów był dożywotni, chociaż podczas kapituł można się było zrzec tego urzędu (jako pierwszy dokonał tego o. Trystian w 1367[5]). 1417-12-28 28 grudnia 1417(dts) papież Marcin V, bullą nakazał, aby wyboru generała dokonywać początkowo tylko w Królestwie Węgier[5]. W 1439 na mocy bulli papieża Eugeniusza IV generał mógł sprawować rządy do 4 lat, a kandydat na ten urząd winien ukończyć 40 lat[4]. Wybierali go na ten urząd przeorowie wszystkich domów zakonnych[4]. Od 1624 wybory generała dokonywane są przez tzw. dyskretów[5]. Następnie w 1640, Stolica Apostolska zadecydowała, aby wybierano generała na okres 6 lat[4][b].
Po kasacie zakonu paulinów na obszarze Królestwa Węgier przez cesarza Józefa II Habsburga, na mocy brewe papieża Piusa VI z 1784-12-03 3 grudnia 1784(dts) zakonem na terenie istniejących klasztorów w Królestwie Polskim zarządzał do 1864 wikariusz generalny zwany progenerałem[5].
Generał z tzw. definitorium, czyli najwyższą radą zakonną, zwołuje kapituły wyborcze i międzyokresowe[4]. Ponadto osobiście lub przez swego delegata zobowiązany jest co 3 lata wizytować wszystkie prowincje i domy zakonne[4]. Na wypadek ewentualnej śmierci lub rezygnacji z urzędu generała obowiązki przełożonego zakonem przejmuje tymczasowo wikariusz generalny (zastępca generała), który w przeciągu trzech miesięcy ma obowiązek zwołania nadzwyczajnej kapituły wyborczej, celem wyboru nowego generała[6]. Zgodnie z przepisami i tradycją zakonną, wybiera się na ten urząd zwykle najwybitniejszych zakonników, odznaczających się świętością życia, umiłowaniem zakonu, mądrością, wykształceniem i doświadczeniem w kierowaniu wspólnotą[4].
↑Według Art. 116 Konstytucji Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika – władza Ojca Generała rozciąga się zarówno na cały Zakon, jak i na poszczególne jego części: prowincje, klasztory i osoby, z prawem zarządzania i kierowania całym Zakonem w rzeczach duchowych i materialnych, stosownie do przepisów Prawa kościelnego, Konstytucji i Dyrektorium[1].
↑Według Art. 115 Konstytucji Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika – generał może być bezpośrednio po zakończeniu kadencji wybrany na kolejną, drugą sześcioletnią kadencję[1].
↑W okresie (1629–1632) o. Jan IV Zaić był przełożonym jako wikariusz generalny[5].
↑W okresie (1636–1640) o. Mikołaj Staszewski urzędował jako wikariusz apostolski zakonu, mianowany na ten urząd przez papieża Urbana VIII aż do nowej kapituły wyborczej[5].
↑Po śmierci generała o. Grzegorza V Berbery na krótko (1686–1687) funkcję przełożonego pełnił o. Emeryk Nagy jako wikariusz generalny[5].
↑W okresie (1708–1709) o. Jan Kristoloveć był przełożonym jako wikariusz generalny[5].
↑W okresie (1712–1715) o. Jan Kristoloveć był przełożonym jako wikariusz generalny[5].
↑W okresie (1748–1751) o. Mateusz Ittinger był przełożonym jako wikariusz generalny[5].
↑W okresie (1761–1762) o. Gerard Tomassić był przełożonym jako wikariusz generalny[5].
↑W okresie (1778–1785) o.Karol Ordődy był przełożonym jako wikariusz generalny[5].
AndrzejA.EggererAndrzejA. i inni, Roczniki Zakonu Św. Pawła Pierwszego Pustelnika (obejmujący okres od założenia Zakonu do 1727), wyd. 2 poprawione i uzupełnione, t. 1, Częstochowa-Bydgoszcz: Wydawnictwo Paulinianum, Bydgoski Dom Wydawniczy Margrafsen, 2008, ISBN 978-83-89843-41-8, OCLC833051158. Brak numerów stron w książce
Józef StanisławJ.S.PłatekJózef StanisławJ.S., Przełożeni generalni Zakonu św. Pawła Pierwszego Pustelnika, Częstochowa: Zakon Paulinów, 1988, OCLC894959701. Brak numerów stron w książce
MarcinM.StreskaMarcinM. i inni, Roczniki Zakonu Św. Pawła Pierwszego Pustelnika (z uzupełnieniami: obejmujący lata od 1727 do 1786), wyd. 2 poprawione i uzupełnione, t. 2, Częstochowa-Bydgoszcz: Wydawnictwo Paulinianum, Bydgoski Dom Wydawniczy Margrafsen, 2008, ISBN 978-83-89843-42-5, OCLC833051175. Brak numerów stron w książce
SykstusS.SzafraniecSykstusS., Konwent Paulinów Jasnogórskich 1382-1864, Rzym: Instytut Studiów Kościelnych, 1966 (Archivum Ordinis Sancti Pauli Primi Eremitae), OCLC1353587. Brak numerów stron w książce
.png){kind=small}
