|
Gertruda Przybylska
Gertruda Przybylska (ur. 30 września 1923 w Gnieźnie[1], zm. 20 marca 2012[2][3]) – polska inżynier, działaczka związkowa, uczestniczka toruńskiej opozycji demokratycznej w okresie PRL. ŻyciorysW czasie II wojny światowej została wywieziona na roboty przymusowe do III Rzeszy[4]. W 1951 ukończyła studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Poznańskiego. Do 1967 pracowała w Zakładach Włókien Chemicznych Stilon w Gorzowie Wielkopolskim, następnie do 1984 była zatrudniona w Zakładach Włókien Chemicznych „Elana” w Toruniu. Działała w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego[1]. W 1980 zaangażowała się w działalność „Solidarność”. Była m.in. przewodniczącą komisji wydziałowej, członkinią komisji zakładowej i zarządu regionu związku[1]. Po wprowadzeniu stanu wojennego skierowana na przymusowy urlop i objęta zakazem wstępu do zakładu pracy. Zaangażowała się wówczas w pomoc osobom represjonowanym i ich rodzinom. Współtworzyła i należała do najaktywniejszych uczestników Rejonowego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności, Zwolnionym z Pracy i ich Rodzinom[1][4]. W 1984 przeszła na emeryturę, pozostała do 2002 aktywną działaczką związkową, biorąc udział w reaktywowaniu NSZZ „S” i pracach komisji zakładowej[1]. W latach 90. zajęła się działalnością społeczną w ramach Caritasu[4]. Została pochowana na Cmentarzu Komunalnym nr 2 w Toruniu[3]. Odznaczenia i wyróżnieniaW 2011 prezydent Bronisław Komorowski, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, odznaczył ją Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. Wcześniej otrzymała m.in. Krzyż Kawalerski tego orderu (1979), Złoty Krzyż Zasługi (1964)[1] i Medal „Za zasługi dla Miasta Torunia” na wstędze (1998)[6]. Przypisy
|
||||||||||||
