Guna (buddyzm)

Guṇa (sans गुण) (chiń. 塵 chen; kor. chin (진); jap. chin; wiet. trân) – w buddyzmie: cecha, jakość, cnota.

W sanskrycie znaczy jakość, drugorzędny element, także wynik działania zmysłów: oczu – obraz (barwo-kształt), uszu – dźwięk itd. W tym wypadku najczęstszym odpowiednikiem jest w chiń. chen.

Słowo chen oznacza kurz, drobne cząsteczki, atomy i także materię, która jest rozumiana często jako zanieczyszczenie. Może być także rozumiana jak aktywna, uwarunkowana zasada w naturze, drobna, subtelna i zanieczyszczająca czysty umysł. Można także symbolicznie używać tego określenia, gdy mówi się o drobnych troskach codziennego życia.

Chińczycy czasami starali się oddać brzmienie oryginalnego sanskryckiego słowa chińskim odpowiednikiem dźwiękowym. Guna oddali określeniem qiuna.

• Osiemnaście elementów istnienia
• guna (hinduizm)

• Red. Stephan Schuhmacher i Gert Woerner. The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion. Shambala, Boston 1989 ISBN 0-87773-433-X.
• W.E. Soothil, L. Hodous. A Dictionary of Chinese Buddhist Therms with Sanskrit and English Equivalents and a Sanskrit-Pali Index. Motilal Banarsidass Publishers Private Ltd., Delhi 1994 ISBN 81-208-0319-1.