Górnośląski Park Etnograficzny
Muzeum Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie – skansen założony w 1975 roku, znajdujący się na terenie Parku Śląskiego. HistoriaPierwszy pomysł powstania muzeum etnograficznego pojawił się w 1938 roku. Wybuch wojny uniemożliwił jednak jego realizację. W 1952 roku, podczas Walnego Zjazdu Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego w Katowicach zaproponowano, by na terenie powstającego WPKiW stworzyć skansen. W 1963 roku Krakowskie Biuro Projektowe opracowało jego ostateczną koncepcję, a rok później projekt zatwierdzono i rozpoczęto jego realizację. Zakładał on m.in. uformowanie wzniesienia w celu wiarygodnego przedstawienia podregionu podgórskiego. Oficjalne otwarcie nastąpiło w maju 1975 roku[1]. We wrześniu 2022 roku dyrektorem chorzowskiego skansenu została Paulina Cius-Górska. ZabytkiPark etnograficzny posiada 78 zabytkowych drewnianych obiektów architektury wiejskiej i małomiasteczkowej. Obszar skansenu wynosi ok. 35,6 ha. Zgromadzone zabytki budownictwa ludowego pochodzą z pięciu podregionów Górnego Śląska (beskidzkiego, podgórskiego, pszczyńsko-rybnickiego, przemysłowego i lublinieckiego) oraz regionu Zagłębia Dąbrowskiego. Obiektem scalającym poszczególne części ekspozycji jest pochodzący z XVIII w. kościół pw. św. Józefa Robotnika z Nieboczów, podobnie jak spichlerze dworskie, plebański i chłopskie oraz niektóre budynki z Beskidu Śląskiego, większość pozostałych zabytków pochodzi z połowy XIX w. Muzeum "Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie" znajduje się na szlaku architektury drewnianej woj. śląskiego. Działalność naukowaOd 2013 wydaje czasopismo naukowe Rocznik Muzeum „Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie”[2]. Galeria
Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|