HCFC

HCFC (ang. hydrochlorofluorocarbons, chlorofluorowęglowodory, w języku polskim bywa używana nazwa wodorochlorofluorowęglowodory^[1]^[2]) – organiczne związki chemiczne z grupy freonów. Są to pochodne węglowodorów, w których część atomów wodoru została zastąpiona atomami chloru i fluoru.

Stosowane jako czynniki chłodnicze, np. R-22, R-401A, R-402A, R-408A i R-409A^[3]^[4]. HCFC uważane za przyczyniające się do powstawania dziury ozonowej, chociaż ich czas istnienia w atmosferze jest znacznie krótszy niż całkowicie halogenowanych chlorofluorowęglowodorów (CFC); mają jednak wysoki potencjał tworzenia efektu cieplarnianego^[1]^[3]. Niektóre HCFC (np. R-401A – mieszanina R-22, R-152a i R-124) są przeznaczone do zastępowania innych freonów (np. R-12) w instalacjach chłodniczych^[4].

Zobacz też

↑ ^a ^b ElmarE. Uherek ElmarE., Chlorofluorowęglowodory (CFC) i wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC), [w:] Encyklopedia Klimatologiczna ESPERE [online], Uniwersytet Jagielloński, 11 maja 2004 [zarchiwizowane z adresu 2020-05-27] .
↑ Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową (Dz.U. z 2004 r. nr 121, poz. 1263).
↑ ^a ^b U.U. Stęplewska U.U., K.K. Maćkowiak K.K., P.P. Kuleta P.P., Syntetyczne czynniki chłodnicze - przegląd regulacji prawnych, „Przemysł Spożywczy”, 63 (9), Wydawnictwo SIGMA-NOT, 2009, s. 26-29 [dostęp 2020-05-28] .
↑ ^a ^b HCFC - R401A [online], refrigerants.com [dostęp 2020-05-27] .