|
Państwo
|
Wielka Brytania
|
Data i miejsce urodzenia
|
19 maja 1992 Saint Peter Port
|
Wzrost
|
170 cm
|
Gra
|
praworęczna, oburęczny backhand
|
Status profesjonalny
|
2010
|
Zakończenie kariery
|
aktywna
|
Trener
|
Diego Veronelli
|
Gra pojedyncza
|
Wygrane turnieje
|
4 WTA, 8 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
38 (19 stycznia 2015)
|
Australian Open
|
3R (2013)
|
Roland Garros
|
2R (2011, 2012, 2014–2016, 2018)
|
Wimbledon
|
4R (2022)
|
US Open
|
1R (2011–2018, 2020, 2021)
|
Gra podwójna
|
Wygrane turnieje
|
5 WTA, 4 ITF
|
Najwyżej w rankingu
|
39 (25 lutego 2019)
|
Australian Open
|
3R (2021)
|
Roland Garros
|
2R (2018, 2022)
|
Wimbledon
|
QF (2018)
|
US Open
|
3R (2024)
|
Gra mieszana
|
Wygrane turnieje
|
1
|
Australian Open
|
QF (2024)
|
Roland Garros
|
2R (2024)
|
Wimbledon
|
W (2016)
|
US Open
|
1R (2017)
|
Dorobek medalowy
|
|
|
Strona internetowa
|
Heather Watson (ur. 19 maja 1992 w Guernsey) – brytyjska tenisistka pochodzenia papuasko-angielskiego, zwyciężczyni Wimbledonu 2016 w grze mieszanej, mistrzyni juniorskiego US Open 2009 w grze pojedynczej, zawodniczka praworęczna z oburęcznym backhandem.
Kariera tenisowa
Watson rozpoczęła przygodę z tenisem w wieku siedmiu lat. Jej trenerami są Dante Botini i Nick Bollettieri. W październiku 2005 zadebiutowała w juniorskich turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Pierwszy tytuł zdobyła w czerwcu 2007 w międzynarodowych mistrzostwach Szkocji w Edynburgu. W listopadzie 2008 wygrała turniej w Méridzie, ogrywając w finale Anę Bogdan. We wrześniu 2009 zdobyła swoje pierwsze zawody wielkoszlemowe. Watson była najlepsza na kortach Flushing Meadows w Nowym Jorku, w decydującym starciu wyeliminowała Janę Buczynę.
Pierwszy turniej deblowy w gronie juniorek zdobyła w austriackim Wels, grając u boku Sally Peers. Kolejny tytuł wywalczyła w Meksyku na przełomie roku 2008 i 2009 z Chorwatką Ajlą Tomljanović. W wielkoszlemowym French Open partnerowała Tímei Babos i tenisistki doszły do finału, pokonane przez Elenę Bogdan i Noppawan Lertcheewakarn. Watson kilkanaście dni później, razem z Magdą Linette, triumfowała w Roehampton.
W 2011 roku zadebiutowała w barwach Wielkiej Brytanii w rozgrywkach Pucharu Federacji.
W 2012 roku wygrała swój pierwszy tytuł deblowy – razem z Mariną Erakovic pokonały w finale turnieju w Stanford Jarmilę Gajdošovą i Vanię King wynikiem 7:5, 7:6(7). Kolejny tytuł wywalczyła miesiąc później w Dallas. Razem z Erakovic zwyciężyły 6:3, 6:0 z parą Līga Dekmeijere i Irina Falconi. We wrześniu razem z Alicją Rosolską osiągnęła finał turnieju w Québecu, gdzie uległy 6:7(5), 7:6(6), 7–10 parze Tatjana Malek–Kristina Mladenovic. W październiku wystąpiła w turnieju International w Osace. W rozgrywkach singlowych odniosła pierwsze zawodowe zwycięstwo, pokonując w meczu mistrzowskim Chang Kai-chen wynikiem 7:5, 5:7, 7:6(4). W grze podwójnej w parze z Kimiko Date-Krumm nie sprostały deblowi Raquel Kops-Jones–Abigail Spears, przegrywając spotkanie 1:6, 4:6.
W marcu 2013 roku Watson poinformowała o zdiagnozowaniu u niej mononukleozy zakaźnej, zakaźnej choroby wirusowej skutkującej osłabieniem organizmu, która wymusiła na tenisistce czasowe przerwanie kariery[1].
W sezonie 2014 razem z Aleksandrą Panową odniosły triumf w zawodach w Baku. W meczu mistrzowskim pokonały Ralucę Olaru i Szachar Pe’er 6:2, 7:6(3). W 2015 roku Brytyjka zwyciężyła w zawodach w Hobart, w finale pokonując Madison Brengle 6:3, 6:4.
W marcu 2016 roku Watson wygrała po raz trzeci w rozgrywkach WTA Tour, tym razem w Monterrey, gdzie w meczu mistrzowskim pokonała Kirsten Flipkens 3:6, 6:2, 6:3. W lipcu odniosła triumf w rozgrywkach wielkoszlemowych na Wimbledonie w grze mieszanej. Razem z Henrim Kontinenem pokonali w finale Annę-Lenę Grönefeld i Roberta Faraha 7:6(5), 6:4
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
Występy w grze podwójnej
Występy w grze mieszanej
Finały turniejów WTA
Gra pojedyncza 5 (4–1)
Gra podwójna 14 (5–9)
Końcowy wynik |
Nr |
Data |
Turniej |
Nawierzchnia |
Partnerka |
Przeciwniczki |
Wynik finału
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
15 lipca 2012
|
Stanford
|
Twarda
|
Marina Erakovic
|
Jarmila Gajdošová Vania King
|
7:5, 7:6(7)
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
24 sierpnia 2012
|
Dallas
|
Twarda
|
Marina Erakovic
|
Līga Dekmeijere Irina Falconi
|
6:3, 6:0
|
Finalistka
|
1.
|
16 września 2012
|
Québec
|
Dywanowa (hala)
|
Alicja Rosolska
|
Tatjana Malek Kristina Mladenovic
|
6:7(5), 7:6(6), 7–10
|
Finalistka
|
2.
|
14 października 2012
|
Osaka
|
Twarda
|
Kimiko Date-Krumm
|
Raquel Kops-Jones Abigail Spears
|
1:6, 4:6
|
Zwyciężczyni
|
3.
|
27 lipca 2014
|
Baku
|
Twarda
|
Aleksandra Panowa
|
Raluca Olaru Szachar Pe’er
|
6:2, 7:6(3)
|
Finalistka
|
3.
|
16 października 2016
|
Hongkong
|
Twarda
|
Naomi Broady
|
Chan Hao-ching Chan Yung-jan
|
3:6, 1:6
|
Zwyciężczyni
|
4.
|
3 marca 2018
|
Acapulco
|
Twarda
|
Tatjana Maria
|
Kaitlyn Christian Sabrina Santamaria
|
7:5, 2:6, 10–2
|
Finalistka
|
4.
|
17 czerwca 2018
|
Nottingham
|
Trawiasta
|
Mihaela Buzărnescu
|
Alicja Rosolska Abigail Spears
|
3:6, 6:7(5)
|
Finalistka
|
5.
|
24 lutego 2019
|
Budapeszt
|
Twarda (hala)
|
Fanny Stollár
|
Jekatierina Aleksandrowa Wiera Zwonariowa
|
4:6, 6:4, 7–10
|
Finalistka
|
6.
|
20 marca 2021
|
Monterrey
|
Twarda
|
Zheng Saisai
|
Caroline Dolehide Asia Muhammad
|
2:6, 3:6
|
Finalistka
|
7.
|
18 czerwca 2023
|
Nottingham
|
Trawiasta
|
Harriet Dart
|
Ulrikke Eikeri Ingrid Neel
|
6:7(6), 7:5, 8–10
|
Zwyciężczyni
|
5.
|
30 lipca 2023
|
Warszawa
|
Twarda
|
Yanina Wickmayer
|
Weronika Falkowska Katarzyna Piter
|
6:4, 6:4
|
Finalistka
|
8.
|
7 stycznia 2024
|
Brisbane
|
Twarda
|
Greet Minnen
|
Ludmyła Kiczenok Jeļena Ostapenko
|
5:7, 2:6
|
Finalistka
|
9.
|
11 lutego 2024
|
Abu Zabi
|
Twarda
|
Linda Nosková
|
Sofia Kenin Bethanie Mattek-Sands
|
4:6, 6:7(4)
|
Gra mieszana 2 (1–1)
Finały turniejów WTA 125
Gra podwójna 2 (0–2)
Finały turniejów ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $ (W100)
|
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ (W80)
|
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ (W75)
|
turnieje z pulą nagród 40 000 $ (W50)
|
turnieje z pulą nagród 25 000 $ (W35)
|
turnieje z pulą nagród 15 000 $ (W15)
|
turnieje z pulą nagród 10 000 $
|
Gra pojedyncza 16 (8–8)
Rezultat
|
|
Data
|
Turniej
|
($)
|
Naw.
|
Przeciwniczka
|
Wynik
|
Zwyciężczyni
|
1.
|
19/07/2009
|
Frinton-on-Sea
|
10 000
|
Trawiasta
|
Anna Fitzpatrick
|
4:6, 6:4, 6:2
|
Zwyciężczyni
|
2.
|
25/07/2010
|
Wrexham
|
25 000
|
Twarda
|
Sania Mirza
|
6:2, 6:4
|
Zwyciężczyni
|
3.
|
07/11/2010
|
Toronto
|
50 000
|
Twarda
|
Alizé Lim
|
6:3, 6:3
|
Finalistka
|
1.
|
25/09/2011
|
Shrewsbury
|
75 000
|
Twarda
|
Mona Barthel
|
6:0, 6:3
|
Zwyciężczyni
|
4.
|
16/02/2014
|
Midland
|
100 000
|
Twarda (hala)
|
Ksienija Pierwak
|
6:4, 6:0
|
Zwyciężczyni
|
5.
|
18/05/2014
|
Praga
|
100 000
|
Ceglana
|
Anna Schmiedlová
|
7:6(5), 6:0
|
Finalistka
|
2.
|
11/06/2017
|
Surbiton
|
100 000
|
Trawiasta
|
Magdaléna Rybáriková
|
4:6, 5:7
|
Finalistka
|
3.
|
19/08/2018
|
Vancouver
|
100 000
|
Twarda
|
Misaki Doi
|
7:6(4), 1:6, 4:6
|
Zwyciężczyni
|
6.
|
12/05/2019
|
Fukuoka
|
60 000
|
Dywanowa
|
Zarina Dijas
|
7:6(1), 7:6(4)
|
Zwyciężczyni
|
7.
|
18/08/2019
|
Vancouver
|
100 000
|
Twarda
|
Sara Sorribes Tormo
|
7:5, 6:4
|
Finalistka
|
4.
|
23/10/2022
|
Glasgow
|
60 000
|
Twarda (hala)
|
Yuriko Miyazaki
|
7:5, 6:7(2), 2:6
|
Finalistka
|
5.
|
19/02/2023
|
Glasgow
|
25 000
|
Twarda (hala)
|
Marie Benoît
|
3:6, 6:4, 6:1
|
Finalistka
|
6.
|
30/04/2023
|
Calvi
|
40 000+H
|
Twarda
|
Lucrezia Stefanini
|
6:2, 3:6, 6:3
|
Finalistka
|
7.
|
18/02/2024
|
Roehampton
|
40 000
|
Twarda (hala)
|
Lulu Sun
|
5:7, 5:7
|
Zwyciężczyni
|
8.
|
21/07/2024
|
Nottingham
|
40 000
|
Twarda
|
Manon Leonard
|
6:3, 6:0
|
Finalistka
|
8.
|
20/10/2024
|
Shrewsbury
|
100 000
|
Twarda
|
Sonay Kartal
|
5:7, 1:4 krecz
|
Gra podwójna 8 (4–4)
Występy w igrzyskach olimpijskich
Gra pojedyncza
Runda
|
Przeciwniczka
|
Wynik
|
|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo Wielka Brytania [Alt]
|
I runda
|
Hiszpania: Sílvia Soler Espinosa
|
6:2, 6:2
|
II runda
|
Rosja: Marija Kirilenko [14]
|
3:6, 2:6
|
|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Wielka Brytania
|
I runda
|
Chiny: Peng Shuai
|
6:4, 6:7(5), 6:3
|
II runda
|
Ukraina: Elina Switolina
|
3:6, 6:1, 3:6
|
|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Wielka Brytania
|
I runda
|
Niemcy Anna-Lena Friedsam
|
6:7(5), 3:6
|
Gra podwójna
Runda
|
Partnerka
|
Przeciwniczki
|
Wynik
|
|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo Wielka Brytania
|
I runda
|
Laura Robson
|
Niemcy: Angelique Kerber / Sabine Lisicki [5]
|
6:1, 4:6, 3:6
|
|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Wielka Brytania
|
I runda
|
Johanna Konta
|
Serbia: Jelena Janković / Aleksandra Krunić
|
6:2, 6:1
|
II runda
|
Chińskie Tajpej: Chan Hao-ching / Chan Yung-jan [3]
|
6:3, 0:6, 4:6
|
|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Paryżu 2024, reprezentując państwo Wielka Brytania
|
I runda
|
Katie Boulter
|
Niemcy: Angelique Kerber / Laura Siegemund [PR]
|
6:2, 6:3
|
II runda
|
Brazylia: Beatriz Haddad Maia / Luisa Stefani [6]
|
6:3, 6:4
|
Ćwierćfinał
|
Włochy: Sara Errani / Jasmine Paolini [3]
|
3:6, 1:6
|
Gra mieszana
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1)
Końcowy wynik
|
Rok
|
Turniej
|
Nawierzchnia
|
Przeciwniczka
|
Wynik finału
|
Zwyciężczyni
|
2009
|
US Open
|
Twarda
|
Jana Buczina
|
6:4, 6:1
|
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (1)
Przypisy
Bibliografia
Triumfatorzy Wimbledonu w grze mieszanej (XXI wiek) 2001–2010 |
|
---|
2011–2020 |
|
---|
od 2021 |
|
---|
|