Helena Dunicz-Niwińska
Helena Dunicz-Niwińska (ur. 28 lipca 1915 w Wiedniu, zm. 12 czerwca 2018 w Krakowie[1][2]) – polska skrzypaczka, tłumaczka literatury z zakresu historii muzyki poważnej oraz autorka wspomnień wojennych. ŻyciorysWychowywała się we Lwowie, gdzie mieszkała z rodzicami i braćmi do 1943. Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku 10 lat we lwowskim konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego i kontynuowała z jednocześnie podjętymi w latach 1934–1939 studiami pedagogicznymi. Po wybuchu II wojny światowej pozostała we Lwowie i tam też została aresztowana razem z matką w 1943. W październiku tego samego roku została deportowana do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. W obozie jako skrzypaczka trafiła w skład kobiecej orkiestry obozowej. Razem z orkiestrą występowała zarówno podczas codziennych wydarzeń obozowych, jak i na specjalnych, wieczornych koncertach dla personelu SS, gdzie wykonywano utwory Edvarda Griega, Roberta Schumanna czy Wolfganga Amadeusa Mozarta. W orkiestrze obozowej Birkenau występowała do stycznia 1945, następnie została ewakuowana do innych obozów koncentracyjnych w Ravensbrück i Neustadt-Glewe, gdzie zastało ją wyzwolenie w 1945. Po wyzwoleniu trafiła do Krakowa. Do 1975 pracowała jako zastępca kierownika redakcji wydawnictw dla szkolnictwa muzycznego w Polskim Wydawnictwie Muzycznym. Była autorką tłumaczeń literatury fachowej. W 2013 ukazała się nakładem Wydawnictwa Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu książka wspomnieniowa Drogi mojego życia: wspomnienia skrzypaczki z Birkenau, będąca zapisem wspomnień Heleny Dunicz-Niwińskiej spisanych przez Marię Szewczyk (Oświęcim, 2013. ISBN 978-83-7704-057-7). W 2015 została odznaczona Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[3]. Tłumaczenia
Transkrypcja
Przypisy
Bibliografia
|