Henryk Ładosz
Henryk Ładosz (ur. 18 października 1902 we Wrotnowie, zm. 16 października 1979 w Warszawie) – polski aktor, konferansjer i recytator, specjalizujący się w bajkach dziecięcych. ŻyciorysUrodził się w rodzinie Ignacego, kowala, i Justyny z Korzeniewskich. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, w 1926 ukończył Oddział Dramatyczny przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. Od 1927 współpracował stale z Polskim Radiem. W latach 1929–1933 był aktorem i reżyserem warszawskiego teatru dla dzieci Jaskółka, od 1933 do 1936 Teatru Lalek Baj. Podczas okupacji niemieckiej, pod nazwiskiem Smuga, brał udział w konspiracyjnym ruchu kulturalnym w Warszawie oraz był członkiem podziemnej Warszawskiej Rady Narodowej. Po wojnie był radnym Rady Narodowej m.st. Warszawy (1945–1952) i kierownikiem Wydziału Oświaty, Kultury i Sztuki tej Rady, a w latach 1948–1952 wicedyrektorem i nauczycielem (m.in. Jana Kobuszewskiego) Szkoły Dramatycznej Teatru Lalek w Warszawie. Przyjaciel K.I. Gałczyńskiego (uwieczniony w wielu jego utworach). W 1956 wystąpił w filmie Szkice węglem w reż. A. Bohdziewicza[1]. Był kilkakrotnie żonaty, najpierw z literatką Janiną z Tołwińskich Dziarnowską, potem m.in. z aktorkami: Barbarą Łukaszewską i Zofią Rusiecką. Zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B39-3-5)[2]. Ordery i odznaczenia
Wybrane przedstawienia teatralne
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
|