Urodził się 27 lipca 1857 roku w Grodnie[1][2][3]. Ogólne wykształcenie otrzymał w Niżnonowogrodzkim Korpusie Kadetów grafa Arakczejewa (ros. Нижегородский графа Аракчеева кадетский корпус) w Niżnym Nowogrodzie. 18 sierpnia 1874 roku rozpoczął służbę w Armii Imperium Rosyjskiego wstępując do 1 Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Petersburgu. 10 sierpnia 1876 roku awansował na chorążego i został przydzielony do 37 Jekaterynburskiego Pułku Piechoty (ros. 37-й пехотный Екатеринбургский полк). W dalszej służbie wojskowej awansował kolejno na: podporucznika (28 lipca 1878), porucznika (28 lipca 1879), sztabskapitana (1 stycznia 1885), kapitana (25 marca 1890) i w końcu podpułkownika ze starszeństwem z 26 lutego 1897 roku. 1 stycznia 1909 roku pełnił służbę 182 Grochowskim Rezerwowym Pułku Piechoty, który wchodził w skład 46 Rezerwowej Brygady Piechoty i stacjonował w Warszawie[4]. Na pułkownika awansował ze starszeństwem z 6 grudnia 1910 roku[5]. Od 16 października 1912 roku do 25 sierpnia 1915 roku dowodził 26 Mohylewskim Pułkiem Piechoty (ros. 26-й пехотный Могилевский полк), na którego czele walczył podczas I wojny światowej. Następnie znajdował się w rezerwie oficerów przy Sztabie Dźwińskiego Okręgu Wojskowego (ros. Двинский военный округ).
Z dniem 9 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem z 6 grudnia 1910 roku[6]. 10 stycznia 1919 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź[7][8]. 7 stycznia 1920 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień 1 Pułku Piechoty Legionów w Warszawie na stanowisko komendanta[9]. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika piechoty, w grupie oficerów byłych korpusów wschodnich i byłej armii rosyjskiej[10]. W 1920 roku był dowódcą Batalionu Zapasowego 30 Pułku Strzelców Kaniowskich w Tomaszowie Mazowieckim[11]. Z dniem 1 maja 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu pułkownika piechoty[12][13].
↑Ogólny spis oficerów 1909 ↓, s. 443. W tym samym roku w armii rosyjskiej pełniło służbę jeszcze trzech oficerów o tym samym nazwisku: bracia Mikołaj Antoni Koiszewski (ros. Николай Николаевич Койшевский) i Spirydion Koiszewski (ros. Спиридон Николаевич Койшевский), korneci 5 Pułku Ułanów oraz Mikołaj Koiszewski syn Pawła, porucznik 171 Pułku Piechoty (ros. Николай Павлович Койшевский). Bracia Koiszewscy byli synami Mikołaja Koiszewskiego (ros. Николай-Константин Селиверстович Койшевский) urodzonego 2 maja 1854 roku, który w 1904 roku został generałem majorem armii rosyjskiej.
↑Stawecki 1994 ↓, s. 169, wg autora awans na pułkownika otrzymał 24 lipca 1911 roku.
↑Dz. Rozk. Wojsk. Nr 13 z 23 grudnia 1918 roku, poz. 369.
↑Dz. Rozk. Wojsk. Nr 4 z 16 stycznia 1919 roku, poz. 197.
↑Księga informacyjno-adresowa „Cała Warszawa”, Wydawnictwo Towarzystwa Wydawniczego PIKA „Polskie Informacyjne Książki Adresowe”, Warszawa 1930, dział XV, s. 197.
_01.jpg)
