Cuyaviensis terra, in qua pars una medietatem aquile rubee coronate in campo glauco et pro altera medietate medietatem leonis nigri coronati eciam in campo glauco pro insigni portat.
Jan Długosz, który zawarł opis herbu ziemi kujawskiej w XV-wiecznej kronice w tych słowach[1]:
„W tarczy czerwony połuorzeł i czarny połulew, razem ukoronowane”[1].
Województwo kujawskie brzeskie używa za herb orła czarnego połowicę, a lwa czarnego, grzbiety do siebie, o jednej koronie na żółtem polu.
Woiewodztwo Brzeskie, używa puł Orłá białłego á puł Lwá cżarnego w Koronie, grzbiety do śiebie obróconemi, ná złotym polu. Woiewodztwo Inowrocłáwskie tákże, ábowiem oboie te Woiewodztwá Kuiáwska źiemia zwano, ktora potym ná dwoie Woiewodz. rozdźielono.
Herb obu województw kujawskich był jeden, to jest pół orła białego i pół lwa czarnego, grzbietami do siebie obróconych i jedną uwieńczonych koroną na polu złotem.
Hybryda kujawska, w postaci połuorła połączonego z połulwem i zwieńczonych wspólną koroną, pochodzi w II połowy XIII wieku z pieczęciksiążąt kujawskich z rodu Piastów[5].
Najstarszy znany jego wizerunek widnieje na pieczęci księcia kujawskiego Ziemomysła z 1268 roku, władcy księstwa inowrocławskiego. Hybryda kujawska występuje również na pieczęci księcia sieradzkiego Leszka Czarnego, księcia łęczyckiego Kazimierza i księcia kujawskiego Władysława Łokietka[6].
W pierwszych przedstawieniach hybrydy kujawskiej często układ obu części godła był odwrotny, zdarzało się też pomijanie korony[7]. Początkowo był znakiem osobistym książąt piastowskich, który z czasem stał się dziedzicznym znakiem ich linii[6].
W połowie XIV wieku, za panowania Kazimierza Wielkiego, hybryda stała się herbem terytorialnym dzielnicy kujawskiej[7]. W późniejszym czasie herb stał się symbolem dwóch kujawskich województw: brzeskokujawskiego i inowrocławskiego[5].
↑ abMarcinM.HlebionekMarcinM., Pieczęcie Piastów kujawskich, Inowrocław: Polskie Towarzystwo Historyczne – Oddział w Inowrocławiu, 2011 [dostęp 2023-04-15](pol.). Brak numerów stron w książce