Herb ziemi dobrzyńskiej

Herb ziemi dobrzyńskiej

Typ herbu	ziemski
Multimedia w Wikimedia Commons

Herb ziemi dobrzyńskiej – herb ziemski, symbol księstwa dobrzyńskiego i późniejszej ziemi dobrzyńskiej, należącej do województwa inowrocławskiego i wchodzącej w skład Korony Królestwa Polskiego.

W polu czerwonym głowa króla o włosach, brodzie i wąsach siwych, w koronie, z której wyrastają rogi bawole czarne, z kołnierzem złotym (niekiedy srebrnym)^[1].

Pierwotny herb od samego początku wyobrażał głowę sędziwego człowieka z koroną na głowie. Dopiero nieco później pojawiały się wyrastające z korony rogi zwierzęcia; pod szyją widoczny był element stroju rycerskiego, tzw. obojczyka, bądź ozdobna lamówka szaty królewskiej. Od XIV wieku aż do drugiej połowy XVI wieku nie zawierał drugiej korony. Kazimierz Wielki, przedstawiony na herbie, miał jedną, królewską koronę^[1].

Herb w oryginalnej postaci pojawił się gdzieś między odzyskaniem ziemi dobrzyńskiej przez Kazimierza Wielkiego w 1343 roku, a II pokojem toruńskim w 1466 r. Wersja z dwiema koronami, jedną na głowie i jedną „szyjną” pojawiła się w opracowaniu B. Paprockiego z 1584 roku, już po upadku linii Jagiellonów^[2].

• 
  Wizerunek herbu ziemi dobrzyńskiej z herbarza Bolesława Starzyńskiego
• 
  Wizerunek herbu na sarkofagu Kazimierza Wielkiego
• 
  Wizerunek herbu na sarkofagu Władysława II Jagiełły
• 
  Godło ziemi dobrzyńskiej w herbie guberni płockiej w latach 1837–1844
• 
  Godło w herbe guberni płockiej w latach 1845–1866
• 
  Godło w herbie powiatu rypińskiego
• 
  Godło w herbie powiatu lipnowskiego w wersji z dwiema koronami zamiast obojczyka

• Bolesław Starzyński: Herby Rzeczypospolitej Polskiej i W. X. Litewskiego. T. I: Orły, Pogonie, województwa, książęta, kardynałowie, prymasi, hetmani, kanclerze, marszałkowie. 1875-1900. [dostęp 2022-10-31].