|
Hermann Junack Hermann Rudolf Felix Junack (ur. 6 września 1912 w Świerklańcu, zm. 26 września 1992 w Gartow) – niemiecki leśniczy. Od 1941 do 1979 kierował prywatnym biurem leśnym Gartow w administracji hrabiego von Bernstorff i w tym czasie rozwinął las Gartow jako przykład „naturalnej gospodarki leśnej”. ŻyciePochodzenie, rodzina i wykształcenieHermann Junack pochodził ze rodziny leśnej. Urodził się 6 września 1912 roku jako syn leśniczego Carla Junacka w Świerklańcu (niem. Neudeck) na Górnym Śląsku. Młodość spędził w Berlinie i Gartowie, gdzie jego ojciec początkowo pracował jako zarządca okręgu, a później jako szef administracji leśnej hrabiego von Bernstorff. W 1931 roku Hermann Junack zdał maturę w gimnazjum w Oranienburgu. Następnie odbył roczny staż w Nadleśnictwie Chorin koło Eberswalde. W latach 1932-1936 studiował leśnictwo na Uniwersytecie Leśnym w Eberswalde i na Uniwersytecie w Berlinie oraz na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Georga Augusta w Getyndze. W latach 1936-1941 kontynuował naukę jako stażysta leśny, którą przerwała służba wojskowa w latach 1936-1937. W latach 1938-1939, za sprawą ojca Carla Junacka uzyskał praktyki w Ministerstwie ds. Zakładu Leśnego w Gartowie. Praca na tym obiekcie leśnym stała się podstawą jego późniejszej pracy w tym mieście. Doświadczenie, które zdobył już podczas normalnej pracy, dało mu czas na dogłębne studia historyczne w wieloletnich dokumentach firmy leśnej Gartower. Na tej podstawie, we współpracy z ojcem Carlem Junackiem, powstała obszerna historia lasu Gartow, która rejestruje historię każdego pojedynczego drzewostanu i jego użytkowania od 1897 roku, oceniając istniejące mapy, składowiska i plany kulturowe. W połowie 1939 roku objął kierownictwo nadleśnictwa w miejscowości Hoyerswerda o powierzchni 10 000 ha. Następnie musiał odbyć służbę wojskową w latach 1939–1940 w związku z wybuchem II wojny światowej. Po głównym egzaminie państwowym leśnym w kwietniu 1941 roku dołączył do ojca w służbie rodziny von Bernstorff w Gartow jako asesor leśny, zanim został powołany do wojska. Hermann Junack odniósł poważną ranę ręki, ramienia oraz barku i na początku listopada 1942 roku został zwolniony z frontu wschodniego w Rosji do Gartowa. Tam pracował wspólnie nad dalszym rozwojem gospodarki leśnej aż do śmierci ojca w 1943 roku. W wieku 31 lat musiał samodzielnie uporać się ze wszystkimi ważnymi problemami leśnymi tej ogromnej firmy. Był żonaty z Liselotte Meta Junack (z domu Kindermann) (1917–2005). Z małżeństwa mieli czworo dzieci. Przejście na naturalną gospodarkę leśnąNa terenie leśnym Gartower Tannen początkowo stanął przed zadaniem usunięcia skutków listopadowej burzy w 1940 roku. Spowodowało to powstanie dużych luk w wielu starych drzewostanach sosnowych, w których obecnie w nieznanym dotąd stopniu odbywała się naturalna regeneracja tego gatunku drzewa. W 1943 roku Junack postanowił wykorzystać to ekonomicznie. Ale początkowo na pierwszy plan wysunęły się inne problemy operacyjne. Po zakończeniu drugiej wojny światowej wydział leśnictwa ucierpiał nie tylko z powodu reparacji ze strony aliantów, ale także z powodu pożarów lasów, a w latach 1946–1949 z powodu niszczycielskiego ataku ćmy sosnowej. Wszystko to spowodowało konieczność rozległego ponownego zalesiania. Aby złagodzić niedobory drewna opałowego w latach powojennych, Junack zalecał wycinkę pni sosnowych. W 1950 roku Junack oderwał się od dotychczasowej grupy wiekowej lasów i przekształcił działalność leśną Gartower na zasady „naturalnej gospodarki leśnej”. Najwyższy priorytet miały kwestie zarządzania przedsiębiorstwem . Nowa koncepcja obejmowała nie tylko konsekwentne składowanie pozostałego zapasu i uprawę jednołodygową, ale przede wszystkim promocję odnowienia naturalnego, które stopniowo przekształciło się w drugą warstwę zapasów. W 1952 roku Junack zlecił inwentaryzację 80-letnich drzewostanów sosnowo-dębowych, stosując tzw. procedurę kontroli wartości opracowaną przez Hansa Jürgena von Arnswaldta. Na tej podstawie możliwe było wydobycie i wykorzystanie dużych zasobów drewna zgodnie z planem. Tam, gdzie występowały luki w naturalnym odnowieniu sosny, Junack posadził daglezję, która w ten sposób stała się charakterystycznym gatunkiem drzew mieszanych w lesie Gartower. Do podjęcia tego kroku zachęciło go niewielkie występowanie starszych daglezji w lesie Gartower. Aby ułatwić sadzenie, zastosowano wydrążoną łopatę, za pomocą której można było niedrogo wbić do gruntu dwie sadzonki daglezji z gołym korzeniem oraz bele sosny. Ta wydrążona łopata została opracowana przez jego ojca, Carla Junacka i nadal jest używana w leśnictwie. Częściowo bardzo ubogie gleby lasu Gartower ograniczały leśnictwo przede wszystkim do sosny i daglezji jako przyjaznych naturze „drzew chlebowych”. Jednak tam, gdzie było to możliwe, Junack promował dąb także poprzez wysiew sójki. Brał także udział w szeregu eksperymentów z zapłodnieniem, które później oceniał. Dzięki tym wszystkim środkom Hermann Junack naukowo przekształcił las Gartower w przykład „naturalnej gospodarki leśnej”. Celem było takie zarządzanie i wykorzystanie ekosystemu leśnego, aby przy jak najmniejszym długoterminowym wysiłku kontrolnym powstawały lasy stabilne ekologicznie, a jednocześnie produktywne ekonomicznie, poprzez dostosowywanie się do naturalnych procesów wzrostu i dynamiki rozwoju. Idea zrównoważonego rozwoju lasów była zawsze najwyższym priorytetem, a produkcję drewna postrzegano na równi ze znaczeniem lasu dla kultury regionalnej, zdrowia publicznego i kształtowania krajobrazu. „Jeleń junacki” Legendarny „jeleń junacki” został upolowany w lasach Gräflich von Bernstorff 19 września 1959 r. przez dyrektora leśnego Hermanna Junacka. Trofeum składające się z 20 nieparzystych końcówek ważyło ponad 10 kilogramów poroża. Średnia długość słupka wynosi około 100 centymetrów, a obwód róż wynosi około 34 centymetry. Na Wystawie Światowej w Budapeszcie w 1971 r. poroże uzyskało 225,90 punktów międzynarodowych (złoty medal). Oznacza to, że jeleń ten pozostaje jednym z najsilniejszych jeleni niemieckich powojennych.  Współpraca z Uniwersytetem w GetyndzeHermann Junack, który pełnił funkcję dyrektora prywatnego lasu, blisko współpracował z Wydziałem Leśnym Uniwersytetu w Getyndze, dla którego Biuro Leśnictwa Gartow było jedną z najważniejszych i najczęściej odwiedzanych wycieczek. Całe pokolenia studentów leśnictwa, a także zagranicznych naukowców poznawały tę firmę i zasady naturalnej gospodarki leśnej. Urząd Leśnictwa Gartow ze swoim zamkniętym kompleksem leśnym o powierzchni 5700 hektarów (stan na 2008 r.) oferował i nadal oferuje materiał do licznych prac dyplomowych i rozpraw doktorskich, był i często jest tematem prasy branżowej związanej z leśnictwem i dlatego jest znany daleko poza Dolną Saksonią i Niemcami. Między innymi dlatego, że Hermann Junack publikował swoje doświadczenia i badania w czasopismach leśnych i przekazywał je w licznych wykładach. Zajmował się nie tylko zagadnieniami gospodarki leśnej, ale także historią leśnictwa i tematyką łowiecką. Do 1988 roku był kierownikiem łowiska zwierzyny Gartow-Lüchow, które powstało w 1978 roku. Junack pozostał bardzo aktywny nawet po przejściu na emeryturę w 1979 r.: pisząc rozprawę z zakresu hodowli lasu i historii leśnictwa pt. Wstępne etapy gospodarki leśnej w Gartowie aż do początku regulowanej gospodarki leśnej w okresie od 1678 do 1840 r., - 21 września 1989 r., w wieku 77 lat, uzyskał stopień doktora nauk leśnych (dr leśny). Junack był jak dotąd najstarszym doktorantem na wydziale leśnym uniwersytetu. W 1968 roku Wydział Leśny Uniwersytetu w Getyndze przyznał mu Medal im. Heinricha Christiana Burckhardta za wzorowe i uzasadnione naukowo zarządzanie prywatnym lasem, a w 1971 roku otrzymał Nagrodę im. Wilhelma Leopolda Arrowa od Fundacji Alfreda Toepfera FVS. Prezydent Federalny uhonorował także całokształt twórczości Junacka w 1983 r., przyznając mu Federalny Krzyż Zasługi. Junack zmarł 26 września 1992 r., kilka tygodni po swoich 80. urodzinach. Pochowany został w Gartowie. Nagrody
UznanieKamień pamiątkowy wzniesiony w lesie Gartower upamiętnia Hermanna Junacka i jego ojca Carla Junacka. Kamień ten został wzniesiony w 2015 roku przez jego dzieci na cześć dwóch leśników w Lesie Gartower za zgodą rodziny von Bernstorff . Pisma i publikacje
Literatura
Kontrola autorytatywna (osoba): |
