|
Hermann Michel
Hermann Michel (ur. 1906 w Heegermühle, miejsce i data śmierci nieznane) – niemiecki pielęgniarz, SS-Oberscharführer, uczestnik akcji T4, członek personelu obozów zagłady w Sobiborze i Treblince. ŻyciorysUrodził się we wsi Heegermühle w Brandenburgii (ob. część Eberswalde). W okresie III Rzeszy uczestniczył w programie eksterminacji osób chorych psychicznie i niepełnosprawnych umysłowo, prowadzonym pod kryptonimem akcja T4. Był zatrudniony w „ośrodkach eutanazji” w Grafeneck i Hartheim[1]. W tym drugim pełnił funkcję szefa pielęgniarzy[2]. Podobnie jak wielu innych uczestników akcji T4 otrzymał przydział do personelu akcji „Reinhardt”. Przyznano mu także stopień SS-Oberscharführera[3]. W kwietniu 1942 roku rozpoczął służbę w nowo utworzonym obozie zagłady w Sobiborze[1][4]. Niedługo później wziął udział w jednej z eksperymentalnych prób gazowania ludzi[5]. Był przyjacielem pierwszego komendanta Sobiboru, Franza Stangla[1][2]. Niektóre źródła podają, że był jego zastępcą[6]. W Sobiborze pełnił służbę w tzw. obozie II, a jego zadaniem było uśpić czujność Żydów prowadzonych do komór gazowych oraz zapewnić ich posłuszeństwo[1]. Ubrany w biały kitel, który upodabniał go do lekarza, witał nowo przybyłe ofiary na terenie ogrodzonego placu-rozbieralni[7]. Uprzejmym tonem wygłaszał przemówienie, zapewniając, że Sobibór jest jedynie obozem przejściowym, a Żydzi po niezbędnej kąpieli otrzymają z powrotem swoje ubrania i bagaże, po czym będą mogli kontynuować podróż na Wschód w celu podjęcia tam „produktywnej pracy”[8][9]. Świadkowie wspominali, że potrafił być do tego stopnia przekonujący, że Żydzi nagradzali jego wystąpienie spontanicznym aplauzem, a nawet tańczyli i śpiewali z radości[10][11]. W dalszej kolejności polecał ofiarom rozebrać się do naga oraz instruował jak powinny ułożyć ubranie i gdzie należy oddać pieniądze lub kosztowności[11]. Mosze Bahir, jeden z ocalonych z Sobiboru, wspominał, że Michel „swoich służących traktował przyzwoicie, ofiary zaś w sposób bardzo brutalny”. Miał także zgromadzić w swej kwaterze znaczną liczbę zegarków, pierścionków i innych kosztowności zrabowanych zamordowanym Żydom[12]. Więźniowie nadali mu przydomek „kaznodzieja”[13]. W listopadzie 1942 roku został przeniesiony do obozu zagłady w Treblince[1]. Pod koniec wojny zaginął bez śladu. Jego przyjaciel Stangl twierdził, że Michel uciekł do Egiptu[2]. Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||
