|
Hieronim Köller
Hieronim Michał Köller[a] (ur. 29 września 1864, zm. 3 lutego 1954) – polski doktor praw, urzędnik, burmistrz Leska, nauczyciel, działacz społeczny. b.jpg) ŻyciorysHieronim Michał Köller[1] urodził się 29 września 1864. Miał siostrę[2]. Uzyskał stopień doktora praw[3][4][5][6][7][8][9]. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do c. k. służby krajowej. Od około 1887 w charakterze praktykanta konceptowego był zatrudniony w C. K. Namiestnictwie, gdzie pracował w I biurze[10][11][3]. W tym czasie otrzymał cesarskie stypendium celem kształcenia się poza granicami, po czym przez pół roku przebywał w Berlinie oraz pół roku w Paryżu[12]. W tym czasie był protegowanym sekretarza Namiestnictwa, Tadeusza Czarkowskiego-Golejewskiego i gościł w stolicy Francji u Marii Czarkowskiej[2]. W sierpniu 1889 z posady praktykanta konceptowego C. K. Namiestnictwa został powołany do tymczasowej służby w C. K. Ministerstwie Wyznań i Oświaty w Wiedniu[13][14][15]. W 1904 pełnił funkcję referenta galicyjskich spraw wyznaniowych dla wyznania rzymskokatolickiego i greckokatolickiego w C. K. Ministerstwie Wyznań i Oświaty w randze radcy sekcji[16][17][6][8]. Do 1912 pracował w charakterze radcy ministerialnego[17]. W lipcu 1912 został szefem sekcji w C. K. Ministerstwie Rolnictwa w Wiedniu (K. K. Ackerbau-Ministerium)[17]. Stanowisko sprawował do 1918[4][5]. W swojej pracy zajmował się zarządem domen i lasów oraz szkolnictwem w zakresie ministerstwa[17]. Wspierał sprawę polską, czym miał narazić się władzom austriackim[7]. Udzielał się w życiu Polonii w Wiedniu[17]. Otrzymał tytuł tajnego radcy[5] i radcy dworu[18][9]. Został wyniesiony do stanu rycerskiego 9 grudnia 1916[5]. W 1902 był jednym z założycieli oddziału Towarzystwa św. Wincentego à Paulo w Wiedniu[19]. W latach 20. II Rzeczypospolitej osiadł w Lisku wraz z żoną i synem[9]. Zamieszkiwał w kamienicy przy plantach miejskich[9]. Od lipca 1931 do 30 marca 1934 sprawował urząd burmistrza Leska[20][8]. W Lesku należał do Towarzystwa Miłośników Muzyki i Sceny[21] oraz do tamtejszego koła Towarzystwa Szkoły Ludowej[6]. Był członkiem zwyczajnym Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie[22]. Po zakończeniu II wojny światowej został nauczycielem w Gimnazjum w Lesku[23]. Po powrocie ze stypendium w Paryżu w czerwcu 1889 ożenił się z Zofią Czarkowską (1868-1952), siostrą Tadeusza Czarkowskiego-Golejewskiego[24]. Zmarł 3 lutego 1954. Został pochowany na cmentarzu w Lesku[20][7]. Odznaczenia
austro-węgierskie
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||
.jpg)
