|
Hugo Simberg
.jpg)   Hugo Gerhard Simberg (ur. 24 czerwca 1873 w Haminie, zm. 12 lipca 1917 w Ähtäri) – fiński malarz, przedstawiciel symbolizmu. ŻyciorysHugo Simberg urodził się 24 czerwca 1873 roku w Haminie. Simberg wraz z bratem bliźniakiem Paulem dorastał w wielodzietnej rodzinie[2]. Kiedy bracia mieli osiem lat, rodzina przeniosła się do Wyborga[2]. Tam bracia chodzili do szkoły, a Hugo kształcił się w zakresie rysunku w szkole wieczorowej[2]. W 1893 roku Paul Simberg rozpoczął studia w Helsinkach i Hugo wkrótce do niego dołączył[2]. Hugo uczęszczał do szkoły Fińskiego Towarzystwa Sztuki, a jego nauczycielkami były Helene Schjerfbeck (1862–1946) i Elin Danielson-Gambogi (1861–1919)[2]. Hugo nie był jednak zadowolony z przebiegu edukacji i wkrótce skontaktował się z Akselim Gallen-Kallelą (1865–1931) prosząc go o przyjęcie do jego pracowni jako asystenta[2]. Gallen-Kallela wyraził zgodę i Simberg rozpoczął prace dla Gallen-Kalleli w jego pracowni w Ruovesi[2]. W 1895 roku, przebywając w Ruovesi, Simberg namalował jeden ze swoich najsłynniejszych obrazów – Halla (pol. „mróz”) przedstawiający dużą białą postać siedzącą na snopie zboża i wydmuchującą zimne powietrze[2]. W 1896 roku Simberg stworzył serię obrazów z małym diabłem interweniującym w życie ludzi[2]. W tym samym roku za namową Gallen-Kalleli Simberg odbył podróż studialną do Londynu i Paryża a w latach 1897–1898 do Włoch[3]. Po zakończeniu nauki u Gallen-Kalleli w 1897 roku, planował założenie własnej pracowni w sąsiedztwie w Ruovesi, jednak nie starczyło mu na to środków[2]. W 1898 roku wziął udział w wystawie fińskich artystów w 1898 roku, gdzie jego prace zostały przejęte krytycznie[2]. W 1899 roku udał się na Kaukaz na zaproszenie swojego przyrodniego brata Carla, który pracował jako inżynier kolejowy w Tbilisi[2]. Po powrocie nabył swoje pierwsze studio w Helsinkach i poświęcił się malarstwu. W okresie tym powstało wiele prac, które znalazły uznanie krytyki[2]. Latem 1902 roku wraz z innym fińskim malarzem symbolistą Magnusem Enckellem (1870–1925) udał się w podróż do Nowej Zelandii[2]. Jesienią zapadł na zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i przez większą część zimy był przykuty do łóżka[2]. Po wyzdrowieniu namalował prawdopodobnie swoje najbardziej znane dzieło – obraz znany jako Ranny anioł[2]. Wkrótce potem, otrzymał wraz z Enckellem zlecenie udekorowania wnętrz katedry w Tampere[2]. Simberg namalował m.in. dwa freski – wersję Rannego anioła i Ogród Śmierci[2]. Zimą 1907 roku Simberg wyjechał do Stanów Zjednoczonych i spędził Boże Narodzenie w Niagara Falls[2]. Pobyt ten nie miał jednak wpływu na jego sztukę[2]. Po powrocie wynajął nowe studio w Helsinkach i zbudował letnie studio w Säkkijärvi w południowej Karelii (teren obecnej Rosji)[2]. Pracował jako nauczyciel w szkole rysunku prowadzonej przez Fińskie Towarzystwo Sztuki[2]. W 1910 roku ożenił się z Anni Bremer, z którą miał syna Toma i córkę Uhrę Beatę[2]. Podczas podróży poślubnej do Paryża zapoznał się z malarstwem modernistycznym[2]. Pod koniec życia zafascynował się ekspresjonizmem[2]. Jednym z najważniejszych obrazów tego okresu jest Pod wieczór z 1913 roku[2]. Simberg zmarł po nagłej i krótkiej chorobie 12 lipca 1917 roku w Ähtäri[2]. Twórczość Simberg znany jest przede wszystkim jako symbolista[3]. Wiele motywów czerpał z tradycji ludowych, tworząc obrazy, gdzie diabły, anioły i śmierć pojawiały się w świecie ludzkim[3]. Prace te charakteryzują się intensywną kolorystyką, przypominając dzieła sztuki naiwnej[3]. Simberg tworzył przede wszystkim niewielkie akwarele, rysunki i grafiki[3]. W 1899 roku jego projekt symbolicznego gryfa zwyciężył w konkursie na logo firmy UPM-Kymmene[4] – jest to najstarsze logo fińskiej firmy[5]. UpamiętnienieW 1973 roku w 100. rocznicę urodziny Simberga poczta fińska wydala znaczek z obrazem artysty[6]. W 100. rocznicę śmierci artysty w Ähtäri odsłonięto pomnik projektu jego wnuka Jana[7]. Przypisy
Bibliografia
Kontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||||||||||
